NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

BERNARD HULSMAN
De Beatles-film Yellow Submarine uit 1968 niet meegerekend, is Love Is All van ex- Deep Purple-bassist Roger Glover uit 1975 de eerste getekende videoclip.

Een kwestie van toeval, want oorspronkelijk was het nummer Love Is All bedoeld voor de soundtrack van de tekenfilm Butterfly Ball, maar deze werd nooit afgemaakt en het voltooide deel werd gebruikt als clip bij het liedje. Met onverwacht succes: dankzij de vrolijke tekenfilm met zingende dieren werd Love Is All een nummer-1-hit in Nederland en Roger Glover een van de grootste one-hit-wonders uit de geschiedenis van de popmuziek.

Sinds het wonder van Glover zijn er veel tekenfilms gemaakt als clips van popnummers. Sinds kort is er zelfs sprake van een ware hausse in het genre. De laatste weken zijn er minstens vier regelmatig te zien op de verschillende clipstations. Ze worden zo vaak uitgezonden dat het lijkt alsof iemand met zenderindeling op je tv heeft zitten knoeien en je terecht bent gekomen bij Cartoon Network.

De clip bij Clint Eastwood van de rappers Gorillaz zou niet misstaan tussen deze vaak kinderachtige tekenfilms. Veel beter is De vierde kaart van de Nederlandse rapper Brainpower. In dit gestileerde filmpje loopt de stripversie van Brainpower, een mannetje met afhangende schouders en lullig brilletje, door de grote stad terwijl hij rapt over een wanhopige liefde. De vierde kaart overtreft ook Let Your Love Be Your Energy van Robbie Williams, het ex-lid van de jongensgroep Take That voor wiens video's altijd kosten noch moeite worden gespaard. In dit geval blijkt een groot budget weer eens geen garantie voor succes. Alle animatiemogelijkheden van de computer worden in Williams' clip uit de kast gehaald, maar het bombastische en onpersoonlijke resultaat haalt het niet bij de De vierde kaart met zijn duidelijke, eenvoudige handschrift.

Voorlopig hoogtepunt van de nieuwe tekenfilmcliphausse is One More Time van Daft Punk, zoals de twee Franse neo-disco-pioniers Thomas Bangalter en Guy-Manuel de Homem-Christo zich noemen. Een paar jaar geleden maakten ze de prachtige clip bij hun nummer Around the World met de voortdurende rondedans van vreemd uitgedoste figuren. Deze keer hebben ze de Japanner Matsumoto Reishi een echte, lange, onvervalste tekenfilm laten maken over een bandje in futuristische kledij dat One More Time ten gehore brengt in een met publiek gevulde ruimte. De band wordt ook op tv-monitoren gadegeslagen door wezens in een ruimteschip. Verder gebeurt er eigenlijk niet veel in het filmpje. Dit maakt Daft Punks tekenfilm tot een uitstekende visuele begeleiding van de muziek, want ook in het nummer gebeurt niet veel.

One More Time is zo'n nummer dat in discotheken onmiddellijk de dansvloer vult, maar in de huiskamer doodvalt. Daar stoort het al gauw dat een eenvoudig melodietje zo lang doorreutelt.

Het is geen toeval dat Daft Punk een tekenaar heeft gevraagd uit Japan, het land met een grote, geheel eigen stripcultuur. En ongetwijfeld zijn geluid en beeld van One More Time, zoals te verwachten van Daft Punk, ironisch of zelfs humoristisch bedoeld. Maar net zoals je een mop maar één keer kunt vertellen, is de grap van One More Time niet bestand tegen herhaling. Na herzien blijft er niet meer over dan een vervelend filmpje bij saaie muziek.