NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Jelui 30-minners hebt het zo druk met chatten op internet - dat doen jullie toch altijd - dat jullie het misschien niet hebben gevolgd: er zijn moeilijkheden bij de PvdA.

Dat is dus een po-li-tie-ke partij (hele mond vol) en die zit in de re-ge-ring. Te ingewikkeld om uit te leggen wat dat is en wat ze doen, iets met po-li-tiek. En je ziet de PvdA heel vaak op de publieke tv en dan is er altijd van alles mis. Ze maken ru-zie. Dat is nou het vervelende aan po-li-tiek, die ru-zie. Dat is toch nergens voor nodig? Zonde van de tijd. Maar ja, de televisie gaat er avonden op door, wie met wie ruzie heeft, gisteren ook. Zo saai. Vroeger was er ook veel ruzie. Andere Tijden keek terug op de opvolging van Joop den Uyl. Die leidde héél vroeger de PvdA, in de tijd van Doe Maar, zeg maar. Die was goed waardeloos, die Den Uyl, grijs en kaal en van die lange, moeilijke woorden. En dan liep-ie helemaal in gedachten naar de microfoon en begon-ie wild te gebaren, niks voor tv. Altijd ruzie maken met andere partijen en maar niet vertrekken. Andere oude mannen van de partij praatten achteraf over hoe ze hem in 1982 samen hadden gevraagd om te vertrekken en ze dachten dattie zou gaan maar niks hoor. Pas later kwam Wim Kok en die is nu de baas van de re- ge-ring. Minder moeilijk dan Den Uyl maar wel hartstikke grijs en oud. Ze vroegen hem nog wanneer-ie zelf op zou rotten maar daar ging-ie niet op in. Hij deed zelfs moeilijk en zei dat iedere politieke carrière "op zijn eigen me-ri-tes moet worden bekeken". Altijd weer die politici, veel praten en nooit een antwoord. Nu heeft de PvdA een congres. Dan komen alle leden bij elkaar om ru-zie te maken. De leiding had een leuke, jonge voorzitter bedacht, Sharon Dijksma en dan is het nóg niet goed. Komen er maar liefst drie andere kandidaten die ook willen. Altijd weer hetzelfde. Tuurlijk zijn die drie anderen weer oude, grijze muizen met moeilijke woorden. In Zembla, dat helemaal ging over die ruzie, zag ik ze. Neem nou die oude Bart Tromp, die praat me wat af. "Ik constateer een breuk in een eeuw van geleidelijke ontwikkeling", zegt-ie. Heeft het over "een vermindering van de democratie" en de "ongebreidelde economische machtsvorming". Die economie is juist fijn, want je kunt lekker lang uitgaan, 's winters skiën en veel chatten. Dat wilt jelui toch allemaal? Neem dan de jonge Sharon Dijksma. Op Zembla zag ik haar naar de microfoon lopen en even dacht ik ojé, zij ook zo praten. Maar niks hoor, ik hoorde maar twee zinnen: "Niemand wil lid zijn van een club die een verliezersimago heeft. We moeten dus sterk zijn, kracht uitstralen want wat wij doen en waar wij voor staan is eigenlijk goed". Zo is het maar net. Ze heeft ook een eigen impresario, net als Katja Schuurman. Dig Istha heet-ie en hij was erbij toen ik haar zag eten met andere jongeren en ze praatten wat af over internet. Maar dit weekeind wordt het afzien op tv, met dat congres en al die oude mensen. De KRO weet tenminste wel wat leuk is, want die hebben een nieuw programma, Vurige Tongen, waar vier bekende Nederlanders bijna een uur lang hun hart uitstorten. Presentator Karin de Groot laat een filmpje zien over afscheid bijvoorbeeld en dan gaan ze praten over verbroken relaties. Ruzies die je begrijpt. Ze hebben er een bij, Heleen van Royen, en die mocht wel twee uitzendingen lang praten over haar psychiater die ze midden in de nacht opbelt over haar vader die zelfmoord pleegde en haar eerste en haar tweede huwelijk. En dan roept ze almaar "lees het in mijn boek", ze is dus schrijfster, maar ja, ik weet nu al wat er in dat boek staat. Ze hadden er ook een onbekende Nederlander bij gezet, een oude notaris, gewoon KRO-lid, die had een relatie verbroken met een meisje dat niet aan zijn lijstje voldeed: aantrekkelijk, zelfde milieu, sportief, katholiek. Grappig, maar ze waren allemaal te oud, dertigplus. Ze zouden vaker Okki moeten lezen, want dat doet jelui dertig-minners toch allemaal?