Zes literflessen staan voor mijn neus. Huiswijn van C1000, Dirck III (2 maal), Albert Heijn, Hema en Super de Boer. Vol goede moed proef ik het ene glas na het andere. De overheersende smaak is drogend, soms branderig van de alcohol, een gemis aan fruit en vooral van een aantrekkelijke geur.

De wijnen zijn over de hele linie aan de dunne kant, 'uitgekleed' zou je kunnen zeggen. Ze zijn een aantal malen gefilterd en wanneer het concentraat toch al niet overhoudt, dan hebben zo'n filtrage en de noodzakelijke zwaveling voor de stabiliteit (vooral tijdens het vervoer, meestal in tankauto's wanneer de botteling in Nederland plaatsvindt) beslist geen positief effect op het eindresultaat. Met zijn geur en zijn kleur presenteert de wijn zich aan de proever. Die bepalen vaak de appreciatie van de consument, nog voor hij iets heeft geproefd. Soms ontbreekt van een goede wijn de geur, als hij nog heel jong is. Dan calculeer je dat gemis in, op basis van de overige kwaliteiten die de wijn heeft; je weet dat die geur nog komt. Maar bij een wijn die het niet of nauwelijks heeft en ook nooit zal krijgen, voel je je als verweesd. De neus wil zo graag behaagd worden - geur is voor de herinnering haast nog belangrijker dan smaak. De enige wijn die goed scoorde voor zijn prijs was de Huiswijn van Super de Boer. Hij liet zich niet van de wijs brengen door de goulash die er later bij werd gegeten.