NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Niet alleen prins Friso maar ook de met een man samenwonende officier van justitie Herman blijkt in de slotaflevering van de fictieserie Wet & Waan heteroseksuele neigingen te hebben. Een teleurstellende avond voor homo's, voor wie niets op de pootjes terecht kwam.

Voor de uitleg van de kwestie Prins Friso had Nova Willem Oltmans gecharterd, een homo-ervaringsdeskundige, die de RVD en het vorstenhuis gezeten in een comfortabele fauteuil vanaf de beeldbuis pleegt te adviseren. Hij vond dat de RVD er weer helemaal niets van gebakken had. "Dat had vééééél harder gedaan moeten worden", zei hij in falsetto. "Ze hadden het hem zelf moeten laten zeggen en niet door een loopjongen van de RVD. PR, ze begrijpen er in het Paleis Noordeinde geen rooie rotmoer van. Ze hadden mij moeten vragen. Dan had ik er wel voor gezorgd dat het niet meer ter sprake kwam."

Licht teleurgesteld waren Eindhovense homo's die elke maand een homogericht 'Friso-feest' organiseren. "Maar" , zei een organisator nog hoopvol, "als hij er mee naar voren komt dat het niet zo is, kan dat juist bevestigen dat het wel zo is." PvdA's koningshuisspecialist Rehwinkel vond dat de RVD-verklaring "moet kunnen". Gewaagd dus, die heteroseksualiteit.

Nova wilde geen verband leggen tussen de RVD-aankondiging en het nieuws dat Zorreguieta het huwelijk met zijn dochter Máxima waarschijnlijk niet zou laten doorgaan als hij niet tot het feest zou worden toegelaten. Deze aankondiging kwam uit Argentinië van een goede vriend van Zorreguieta. De vader van Máxima vindt dat hij zich nergens voor hoeft te excuseren.

Terug naar de hetero-erotiek. In de slotscène van Wet & Waan zaten de officier van justitie Herman en zijn ex- vrouw met de hoofden tegen elkaar in een caravan televisie te kijken. Ze hoorden achter zich toeteren en daar zag Herman zijn partner Wessel, waarmee hij samenwoont, in de auto aan komen rijden. Deze zag het heteropaar door het caravanraam weer samen. Er klonk onheilspellende muziek, terwijl Wessel verbluft in zijn auto bleef zitten en dat was dan het einde van Wet & Waan. Tien afleveringen lang werd aan de kijkers gesuggereerd dat er iets niet in orde was met hun relatie. Gisteren was Herman tijdens een rechtszaak sterk afgeleid en zat hij aan zijn ex-vrouw te denken. Toch bleef de ontknoping vaag, net als de hele serie. Zou hij weer in de auto met Wessel stappen of gaat hij terug naar zijn ex-vrouw? Voor televisie is dat een te dubbelzinnig einde.

Dat gold ook voor de Kollum-achtige plot gisteren. Herman klaagde een asielzoeker aan die werd verdacht van het verkrachten en vermoorden van een vrouw. Er was te weinig bewijs, dus de zaak werd aangehouden en de asielzoeker kwam weer op vrije voeten. Je wilt toch weten hoe het afloopt. Beelden wezen in de richting van de Nederlandse rituele slager. Ik moet bekennen dat ik gisteren de belangrijke eerste minuut had gemist, maar bij televisie hoort dat niet fataal te zijn. Daarin onderscheidt de huiskamer zich van de bioscoopzaal, waar niemand iets mist.

In Wet & Waan werd te veel opengelaten. Wel werden de afleveringen beter. De scenaristen beperkten zich tot één plot in plaats van twee door elkaar. Dan komt de kijker ook over de brug. Ook bij de vermaarde serie Oud Geld kostte het tijd om te wennen. Helaas duren de meeste publieke series te kort om tot bloei te komen. Na een dure take-off wordt er weer geland. Het nadeel van televisie maken is dat je rekening moet houden met een luie, fragmentarische kijker. Het voordeel is dat je lang de tijd hebt om fictieve karakters te ontwikkelen die vertrouwd raken in de huiskamer. Bij de zondag afgelopen Britse serie Cold Feet over drie gezworen vrienden en hun vrouwen had ik aan een half woord van de karakters al genoeg. Karakters mogen veranderen, hetero, homo, noem maar op. Niet te snel graag, dan heb je ook geen mysterieuze elementen of een expliciete verklaring nodig.