NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Als iemand wil zeggen dat iets heel erg is, dan vergelijkt hij het met de holocaust. Dat deed zanger Robert Long om aandacht te krijgen voor het lot van de varkens. Seksueel misbruik staat nummer twee op de lijst van helse ijkpunten. "Pesten is net zo erg als incest", zei gisteren een in haar jeugd getraumatiseerde gast bij B&W. Als de anti-pest-lobby slaagt, hoor je over een paar jaar: "Incest is net zo erg als pesten".

Pesten is ideaal voor een nieuwe reeks slachtoffer-tv. Mensen al dan niet met een balkje voor hun gezicht die gepest worden, vroeger gepest werden of zelf pestten omdat ze door weer anderen getraumatiseerd waren. Volgens onderzoek pesten onderwijzers elkaar nog erger dan de kinderen. Zelfs op straat en in huis wordt er gepest. Ouders die kinderen pesten, kinderen die ouders en elkaar pesten, eindigend in de roep in de Kamer om een nieuwe wet die het ongeluk uitdrijft. Vervolgens een documentaire over het door teveel wetten geplaagde schoolbestuur. Ik wil niet zeggen dat pesten geen probleem is. Ik ken geplaagden die in hun jeugd geestelijke kneuzingen hebben opgelopen. Ik zie plagerijen die te ver gaan. Maar als je het als probleem isoleert, krijgt het een karikaturale aanblik, vergeleken bij andere ellende die mensen zoal overkomt. Ook bij seksueel misbruik krijg je absurde uitkomsten als je alle onaangename aanrakingen optelt bij aanranding en verkrachting. Bij B&W zat mevrouw Van Tilborg die een zaak aanspant tegen de scholengemeenschap 'Het Baken' om de psycholoog en de reiskosten te betalen voor haar zoon die naar een andere school moest. Door al die fusies moeten geplaagde leerlingen het tegenwoordig heel ver zoeken. Van Tilborgs telefoon stond "roodgloeiend" van ouders die belden over getraumatiseerde kinderen. Haar zoon zat niet in de uitzending, wel de dochter die ook gepest was. Wat was haar overkomen? De kinderen mochten zelf hun sportteams kiezen en dan bleef zij over. Andere meisjes vroegen haar wel eens of ze zichzelf knap vond. Als ze zei dat ze zichzelf mooi noch lelijk vond, dan moesten ze lachen. Die voorbeelden zetten het pleidooi van haar moeder geen kracht bij. Bovendien had de dochter haar probleem zelf overwonnen door toneel te gaan spelen. Zo is ze sterker geworden dan haar plaaggeesten. Bij incest ligt dat moeilijker.

De schooldirecteur somde alle maatregelen op die hij had genomen: het "vijfsporenbeleid" , de zwijgende meerderheid, de zwijgende minderheid, de ouders, de pesters die er bij werden betrokken. Ook een counselor. "Pardon?", vroeg Paul Witteman. "Dat is toch een heel gewoon woord in Nederland", protesteerde de directeur. CDA-Kamerlid Ross voelde niets voor een nieuwe wet. Er was toch al een verplichte klachtencommissie en een vertrouwenspersoon op school, zei ze. Een school moet kunnen voorkomen dat een hele klas tegen één kind optrekt maar ware plaaggeesten doen hun kwalijke werk ongezien. Ouders van plaaggeesten willen vaak niet meewerken. Die kunnen zelf dreigen met procedures. "Er zijn pesters en er zijn ouders. De school is niet in haar eentje verantwoordelijk", zei de schooldirecteur. Om privacyredenen wilde hij niet alles vertellen: een ander probleem met slachtoffer-tv. Er zat een andere leerling uit 'Het Baken' die wél goed was geholpen op school, toen hij werd gepest. Ja, maar kinderen van leraren worden beter behandeld, wierp Van Tilborg tegen. Daar werd ik nou zo vaak mee gepest, zei de jongen: "Je pappie lost het wel op".

Vorige week schreef ik over berichtgeving in het Journaal over massaslachtingen door christelijke milities en Israeli's in de Palestijnse kampen Sabra en Shatila in 1982. Daar hebben lezers op gereageerd en mijn omschrijving was inderdaad te summier. In werkelijkheid vertelde een Palestijnse vrouw over Israëlische soldaten die ze gedurende de slachting zag rondlopen. Israëlische soldaten moordden dus niet actief mee maar lieten het toe.