RAYMOND VAN DEN BOOGAARD
Soms denk je wel eens: nu hebben we echt alles gezien op de televisie. Originelere ideeën dan Big Brother, de TV-Kapper of Wie trouwt een miljonair bestaan gewoon niet. Elke formule is al bedacht, verdere verbetering kan alleen uit de inhoud komen, niet uit de vorm.

Maar uit Frankrijk bereikt ons nu dan toch weer een geheel originele, nog niet bedachte formule: een interviewprogramma dat zich geheel in het donker afspeelt. Voor de interviewers en de geïnterviewden dan, die zich in het pikkedonker niet alleen een gesprek moeten voeren, maar ook nog eens de maaltijd moeten gebruiken. Wij kijkers kunnen hun verrichtingen door infrarood-camera's volgen.

Komische taferelen. Menigmaal schenkt een der deelnemers onbekommerd de wijn naast het glas, of bewerkt krachtig met vork en mes het tafelkleed, in de veronderstelling dat hij de entrecote te pakken heeft. Toch is komisch effect niet de eerste zorg van de makers van deze uitzending op de educatieve zender la Cinquième, die Le goût du noir ('De smaak van het duister') heet. De gedachte is veeleer dat de gasten, onder bescherming van de duisternis, tot originele confidenties en ontboezemingen zullen geraken. De thema- keuze is licht-filosofisch van aard, met onderwerpen als 'moet men altijd proberen de ander te behagen?'Een van de presentatoren van Le gout du noir is de psycho-analyticus Gérard Miller, die zich de afgelopen jaren heeft ontpopt tot een der grote sterren in de vele babbeluitzendingen die de Franse televisie rijk is. De grote publieke zenders als France 2 en France 3 kennen nauwelijks nog praatprogramma's over politiek of cultuur - zelfs Bernard Pivot houdt er aan het eind van zijn huidige seizoen Apostrophes definitief mee op. In plaats daarvan wemelt het van uitzendingen waarin politici, schrijvers, filmsterren en vertolkers van het lichte lied broederlijk dooreen zitten, en min of meer krampachtig proberen collectief grote vrolijkheid uit te stralen. Tout le monde en parle, op zaterdagavond, is de populairste van het genre, en kent ook het hoogste tempo van halve zinnen en flauwiteiten.

Het is, naar Nederlandse maatstaven, een merkwaardig gezicht: de Nobelprijswinnaar naast de rijk geschapen starlet, en beiden moeten als een bepaald geluid in de studio ten gehore wordt gebracht met hun handjes wapperen, als op een kinderpartijtje. Of antwoorden in allerlei spelletjes, zoals het interview a contrario, waarin je alleen maar antwoorden mag geven die niet waar zijn. President Chirac laat zich nog net niet op deze wijze interviewen, maar menige fractieleider in het Franse parlement doet zo te zien met graagte mee, en neemt de voortdurende schuine toespelingen en dubbelzinnige opmerkingen van presentator Thierry Ardison op de koop toe. De meest geziene ontsnappingstactiek der politici is geveinsd onbegrip.

In dit soort programma's is Gérard Miller een graag-, althans veelgeziene gast. Maar op zondagmiddag om 17.25 uur op la Cinquième mag hij dus zelf de spil zijn. Aan het eind van het programma gaat het licht aan, zodat ook de gasten kunnen zien wie zij zijn. Slechts voor Millers co-presentatrice blijft het donker, want dat is een blinde journaliste.

Alle genoemde zenders, analoog en in Secam-kleur, via de satelliet Télécom 2 B, 5 graden west. La Cinquième analoog in PAL op Hot Bird, 13 graden oost, en digitaal op Astra, 19,2 graden oost.

Veel gestelde vragen TV Plus