NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

DANIELLE PINEDO
Willibrord Fréquin achtervolgde hem ooit tot in het toilet. Youp van 't Hek beschimpte hem tijdens een voorstelling die hij bijwoonde. En op straat stootten voorbijgangers elkaar hinnikend aan: daar heb je die nepper.

Ruim vier jaar geleden is het alweer, maar de pijn is nog altijd voelbaar. René Diekstra, voormalig hoogleraar klinische psychologie aan de Universiteit van Leiden, weet één ding zeker: hij zal zijn leven lang door anderen herinnerd worden aan de naar hem genoemde plagiaataffaire. Maar er zijn grenzen. Als God hem in de hemel zou opzadelen met de mensen die hem ten val brachten, dan belt hij de duivel of die nog een plaatsje voor hem heeft. De makers van Tussen hemel en aarde het KRO-programma waarin bekende en minder bekende Nederlanders in een kitscherige reli-bus worden geïnterviewd door Wilfred Kemp hadden geen betere gast kunnen uitnodigen voor het begin van de nieuwe reeks. Diekstra is de moderne hoogvlieger Icarus. Cum laude afgestudeerd, hoogleraar op zijn drieëndertigste, auteur van bestsellers als Pleisters voor de ziel en Als leven pijn doet. En toen dat artikel in Vrij Nederland, waarin zijn integriteit in twijfel werd getrokken. In zijn boek Het onderste boven zou hij dertien pagina's letterlijk hebben overgenomen uit een Amerikaanse publicatie. De hoogleraar bood ontslag aan, om erger te voorkomen.

Naar eigen zeggen is Diekstra goed in het pak, gebruind gelaat - gelouterd uit de strijd gekomen. Zijn pose is dan ook nonchalant, maar in zijn taalgebruik klinkt rancune door. Terugkijkend op zijn val schetst hij het beeld van een "aanstormend leger', dat hem met voorbedachte rade vertrapte. Hij spreekt van "de buitenwereld', die hem "graag op het stenigveld zag'. En over "de pilaren van zijn leven" die "omver werden gekegeld". Op de hem typerende wijze - ietwat onwennig, maar gedecideerd - vuurt Kemp zijn vragen op Diekstra af. Wat de psychotherapeut (Kemp spreekt hem regelmatig met 'professor' aan) zoal geleerd heeft in de afgelopen vier jaar. "Veel" is het antwoord. Zo is Diekstra tot de conclusie gekomen dat geluk meer is dan succes alleen. Geluk is "een huis met vijf kamers": een werkkamer, een zingevingskamer, een gezondheidskamer, een vrijetijdskamer en een relatiekamer. Met name die laatste twee kamers heeft hij lang verwaarloosd. Traditiegetrouw mag de buspassagier een plaats van bestemming kiezen. Diekstra heeft gekozen voor het Klein Seminarie in Sint Oedenrode. "Daar is het allemaal begonnen", legt hij uit. "Daar ontstond de neiging om die bodemloze put te vullen." Even tevoren heeft hij uitgelegd dat die put voor zijn leven staat. Jarenlang probeerde hij hem met zijn prestaties te vullen. "Prestaties staan niet garant voor geluk", weet hij nu. "Geluk is een doel op zich. Daar oefen je zelf invloed op uit."

Het seminarie blijkt de ideale omgeving voor een gesprek over desillusies. Ruim veertig jaar nadat Diekstra er de deur achter zich dichttrok ("het ging niet meer, ik dacht dat ik doodging van de heimwee") heeft het vervallen pand meer weg van een spookhuis dan van een leerschool. Met moeite banen de gesprekspartners zich een weg door de opgestapelde dozen en stoelen in de voormalige kapel. "Alles is weg, alles is kapot", verzucht Diekstra spijtig. Symbolischer kan het niet.

Tussen hemel en aarde, Ned.1, 23.30-0.07u

( a d v e r t e n t i e s )