DE PARTICULIERE schulden die Nederlandse burgers zijn aangegaan in verband met hun huizenbezit zijn hoger dan de publieke staatsschuld. Over de staatsschuld maakt iedereen zich druk, maar over de hypotheekschulden hangt een waas van onbespreekbaarheid.

Verlaging van de staatsschuld is tegenwoordig een nationale prioriteit; Kamerleden roepen om het hardst dat de staatsschuld volledig moet worden afgelost zonder te beseffen dat ze hiermee de obligatiemarkten zouden droogleggen. Met een staatsschuld van 20 30 procent van de nationale economie is niets mis en het houdt de bodem in de obligatiemarkten in stand.

Vrijwel niemand laat zich uit over de omvang van de particuliere hypotheekschulden. Wat gebeurt er als de huizenmarkt instort en het onderpand voor de hypotheken in waarde daalt? Hoe komen die hypotheekschulden trouwens zo hoog? Door de onstilbare honger van Nederlanders naar aftrekposten voor de belastingen. Aangemoedigd door het politieke klimaat dat de aftrek van de hypotheekrente onaanraakbaar heeft verklaard, laten huizenkopers zich door de financiers met absurde schulden opzadelen. De rente is immers volledig aftrekbaar. Dat hiermee de Nederlandse huizenmarkt op tilt is geslagen, huizen in sommige steden onbereikbaar zijn geworden voor de middenklasse, jonge tweeverdieners levenslang op elkaar zijn aangewezen om hun huis te kunnen betalen en zelfs over de grens de prijsopdrijvende effecten van de Nederlandse renteaftrek voelbaar zijn, wordt voor lief genomen.

BEGIN OVER DE aftrekbaarheid van de hypotheekrente en de Haagse politiek verandert in een kippenhok. De VVD en het CDA staan pál voor de onbeperkte aftrek van de hypo theekrente, de PvdA is als de dood in de hoek te worden gedrukt van de vijand van de huizenbezitter. PvdA'ers die het wagen een voorzichtige, kritische opmerking te maken over deze fiscale subsidie, wordt van hogerhand te verstaan gegeven dat ze volledig buiten de orde zijn.

Daarom alleen al is het goed nieuws dat staatssecretaris Wouter Bos (Financiën, PvdA) in Brussel het gewaagd heeft een opmerking te maken over de toekomstige houdbaarheid van de Nederlandse hypotheekrenteaftrek in Europees verband. Nederland is namelijk het enige EU-land dat een onbe perkte regeling kent en binnen de EU is een tendens gaande naar geleidelijke afstemming van de belastingarrangementen. Dat is binnen de Economische en Monetaire Unie even onvermijdelijk als wenselijk. Bovendien is het mogelijk om met beperking van aftrekposten een verdere verlaging van de tarieven voor de inkomstenbelasting te financieren.

BOS HEEFT EIND vorig jaar, in een gesprek met De Tele graaf, al eens gezegd dat hij de tarieven van de inkomstenbelasting verder wil verlagen na de belastinghervorming die dit jaar is ingegaan. Hiermee geeft hij aan oog te hebben voor de Europese ontwikkelingen. Bovendien bieden de enorme begrotingsoverschotten ruimte voor verdere lastenverlichting. Bij lagere tarieven wordt de aantrekkelijkheid van de hypotheekrenteaftrek voor huizenbezitters minder omdat het fiscale voordeel kleiner wordt. In ruil tegen verdere verlaging van het toptarief kan de aftrekbaarheid worden beperkt zonder drastische inkomensgevolgen voor de meeste huizenbezitters, bijvoorbeeld door de aftrekbaarheid af te rekenen tegen het laagste tarief. Bos verdient lof dat hij er niet voor terugdeinst over de hypotheekrentekwestie hardop na te denken. De hijgerige reacties hierop vertroebelen de helderheid.

( a d v e r t e n t i e s )