NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Die cowboyloop van Van Aartsen, toen hij maandagochtend uit het vliegtuig kwam van een transcontinentale vlucht. Buik vooruit, hoofd helemaal naar achter, wijduit stappend, schouders omhoog. Zo verliet hij de vliegterminal, zich bewust van al die loerende camera's. Laat ze maar komen.

Hij had zijn statement gemaakt over de benoeming van Lubbers. Felgele katoenen toeristenbroek, rebels detonerend met zijn nette donkerblauwe bovenstuk. Gisteravond, onderweg naar de Kamer, was zijn loopje onopvallender. Na anderhalve dag in het land. Zijn werk ligt in het buitenland, maar hij wordt door Nederland betaald. Alle gelijk van de wereld, maar zijn toon in de Kamer was bescheiden, verzoenend, lijmend. Nederland is klein, maar als je een tijdje elders bent geweest, voel je je even net zo groot als het buitenland. Toeristen uit het vliegtuig, dat door de regenwolken en de loeiende wind is geland, hebben dat ook: een megalomane verdoving waar ze in het harde tl-licht, wachtend bij de bagageband, uit ontwaken. Het vliegtuig ging sneller dan zij. Die verdoving moet ook zijn opgetreden bij Kok. Verbroedert hij zich in Biarritz met collega's Chirac, Schröder, Blair en dan krijgt hij een dringend telefoontje van de SGVN uit Jerusalem. Ze moeten hem allemaal hebben, hem alleen. Dat verzoekje om met niemand over Lubbers te praten, voert hij letterlijk uit, loyaal aan de internationale broederschap. Toen Kok dat afgelopen vrijdag voor de tv moest uitleggen, was hij nog niet geland. Van de azuurblauwe luxe in Biarritz naar druilerig Den Haag, de ingehouden woedende Van Aartsen, de breed exponerende De Hoop Scheffer en de zuigende Ferry Mingelen was een grote overgang. In het buitenland kunnen politici verrassende dingen zeggen. Ze zien alles ruimer, groter, want door het vliegtuigraam is de Kamer een stipje achter de lange gele reep aan de Noordzee. Maar je moet alert blijven en vandaar dat politici zo dor aandoen op de televisie. Minister Zalm kreeg maandagavond empathisch gehoor van Barend en Van Dorp. De drie presentatoren van dat programma hebben sterke voorkeuren voor goed en fout en Zalm is getapt, net als zijn ruime begroting. Hij had veel te lachen maar niets te zeggen. Van Dorp protesteerde: "U maakt zich nooit kwaad als het niet over geld gaat". Zalm legde uit dat hij zich niet met andermans portefeuille bemoeide omdat hij dan naar de Kamer zou worden geroepen voor uitleg. Daarop deed hij de uitspraak dat vader Zorreguieta niet deugde en dat kwam meteen op teletekst. Prompt volgden gisteren vragen van het CDA.

Politici horen wandelende persberichten te zijn. Ze moeten op een zo interessant mogelijke manier saai zijn. Dat proberen de Amerikaanse presidentskandidaten Gore en Bush al een heel jaar. Eén verkeerd woord en je hebt een kiezersgroep beledigd. De pers moet die verkeerde woorden ontfutselen. Een lange zoen met je vrouw, daar kan niemand tegen zijn. Het leverde Gore ook meteen een paar punten op. Voor de liefde, kinderen, gewone mensen en gehandicapten, tegen het kwaad in het algemeen.

Nova bracht gisteren een losse uitspraak van een geëmotioneerde ex-premier Den Uyl, tien jaar na de dodelijke afloop van de Molukse gijzeling. Hij had andere wegen geprobeerd, zei hij, maar tevergeefs. "Het blijft een executie van mensen in overtreding. Maar het is een executie", zei hij over de zes dode Molukse kapers. Waarom was deze onthullende uitspraak nooit eerder uitgezonden? Molukkers die Nova interviewde, waren aangedaan. Het was een voorschot op een vierluik over de Molukse gijzelingen dat maandag begint. De laatste kapingen vielen midden in verkiezingstijd en Van Agt, toenmalig minister van Justitie, bekende dat zijn trip naar de gijzelingslocatie in Assen, twee dagen voor het stemhokje openging, "een mooi stukje publiciteit opleverde. Zo zíjn politici, mijn waarde, dat gaat zo". Pas lang achteraf mogen we dat horen.

( a d v e r t e n t i e s )