NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

YVONNE KROONENBERG
De muziek is mooi, maar de beelden hadden het ook zonder kunnen stellen: de camera glijdt langs huizenblokken en langs hoge flats om stil te blijven staan bij een raam waarachter een vrouw naar buiten tuurt. Hier is een mens en ze is niet gelukkig.

Michiel van Erp weet als geen ander portretten te maken van mensen voor wie het leven alleen de klokhuizen heeft weggelegd. Al doen ze nog zo hun best een opgewekte toon aan te slaan, een weloverwogen oordeel te formuleren, al gauw moeten ze slikken en toegeven dat het allemaal minder is dan ze hadden gehoopt, lelijker ook en op de een of andere manier lijkt het ook nog eens hun eigen schuld. Michiel van Erp en Mas van Putten hebben al eerder opzienbarende programma's gemaakt, zoals Lang leve de Vereniging, Lang leve de Victorie en Lang leve de Kampioen, waarvoor ze een eervolle vermelding van de Nipkowschijf kregen.

Dit keer hebben ze een programma samengesteld dat ze zelf een magazine noemen, omdat het uit verschillende onderdelen bestaat: een korte documentaire, een reportage en een kringgesprek van vijf vrouwen. Iedere week volgt de camera een van hen, waardoor we de dames steeds beter leren kennen. Janny, de voormalige kapster, die door haar man op handen wordt gedragen, maar die geen weerklank vindt in haar hart, Pauline, op en top vrouw, hoewel daar nogal wat medische aanpassingen aan vooraf zijn gegaan, Carlijn die nog het meest houdt van haar hond, Ineke, die voor zichzelf kiest en Corrie, die dol is op bridgen en op avontuur.

Ze praten indringend met elkaar over onderwerpen die in ieder vrouwenleven een hoofdrol vervullen: romantiek, liefde, jeugdherinneringen en opofferingen. Dat is interessant, maar doordat ze zo hun best doen, vervallen ze in het vreselijke jargon dat in de jaren zeventig in de hulpverlening opgeld deed en sindsdien iedere conversatie vergiftigt. "Heb je het leven als onrechtvaardig ervaren?", vraagt een masseur die Pauline verwent. Best wel! Is het antwoord. "En hoe ging je daar dan mee om?" "Nu moet ik je heel eerlijk zeggen", begint Pauline aan de zoveelste onbedoelde onwaarheid. Zo praten de mensen tegenwoordig, in dieptepsychologische raadsels, tastend naar gevoelens waar ze zelf geen blijf mee weten.

Aan de ronde tafel, waar de vrouwen druk kauwend en drinkend vertellen hoe ze verlangen naar die arm om hen heen, naar die schouder om op te leunen, om op uit te huilen, valt af en toe ook de rauwe werkelijkheid te horen. De teleurstelling, de dromen die aan scherven zijn gevallen en het verdriet, dat zich aftekent op de prachtig opgemaakte gezichten.

De cameraploeg luistert en registreert genadeloos.

Ons genoegen, Ned.3, 23.10-0.00u.

( a d v e r t e n t i e s )