B E E L D :
Ooh
Maarten Huygen
Olympische Spelen leven minder
dan voetbalkampioenschappen, zeker omdat het zich aan de andere kant van
de wereld afspeelt. Als je het overdag ziet, is het resultaat vaak al
bekend en de bekoring van sport is juist dat je dat tijdens het kijken
nog niet weet.
Van bijna alle andere televisie-uitzendingen weet je dat wel. De held wint, de schuldige wordt gevonden, de geliefden vinden
elkaar, de regering valt niet. En zelfs al weet je het nog niet, anderen
weten het wel en dat maakt het minder spannend. Je wil juist vooraan
zijn, onder de eersten zijn die het weten, op de milliseconde dat het
gebeurt. In de herhaling is de spanning minder voelbaar. Als het
gelijktijdig gebeurt, doet de inhoud er minder toe. Zodra er een
live zwemtoernooi, fietswedstrijd, voetbalwedstrijd,
verkiezingsuitslag, politie-achtervolging, lucht-bombardement te zien
is, blijven de mensen haken. Je kunt je erin verliezen, of het nu
fietssprinten of badminton is, je wil weten hoe het afloopt, wat het ook
is. Alsof je er als kijker nog wat aan kunt doen. Het succes van Big
Brother bestaat uit het succesvol overeind houden van de illusie van
live. Er zijn mensen die door deze dagen slaapwandelen omdat ze
voor het nieuws uit Australië opblijven. Ik ga gewoon slapen.
Het gaat om de Hollanders, wat ze ook doen. Dick Boschman die moet
afhaken van de 100 meter luchtdrukgeweer. De trekker ging te vroeg af.
Dat is een teleurstelling voor de Nederlandse luchtbuks-verkopers,
anders kregen we een riskante nationale rage na de pijltjes van Raymond
van Barneveld.
Dat dure haaienpak van Inge de Bruijn doet mij twijfelen aan de waarde
van zo'n overwinning. Ze zouden het moeten verbieden. Sportarts Harm
Kuiper zei in Netwerk dat alleen de technische ontwikkelingen de
steeds snellere tijden mogelijk maken. Zonder al dat onderzoek, die
nieuwe sportschoenen, snellere rackets, geprofileerde zwempakken zou
alles ongeveer hetzelfde zijn gebleven als in de jaren zeventig.
Topsport is cameravlees voor rijke landen en voor de enkele arme
oligarch die zich er populair mee wil maken.
Behalve die sport was er nog zoveel anders. Vrijdag de nieuwe
politieserie in sinister clair-obscur, Russen, en een
optimistische, geïllustreerde wetenschapspraatserie onder leiding
van Paul Witteman, Een geweldige tijd!, over de morele kanten van
de vooruitgang. Verder de felicitaties van de publieksprijs
Televizierring (aan supersoap Westenwind). Gistermiddag
bij De Plantage een klassiek Nederlandse scène, de ruzie
over de kunstsubsidies. Kunstenaars tegen elkaar en tegen Rob Bonzajer
Flaes van de kunstraad. Meest theatraal waren de acteurs Titus van
Muizelaar van het Nationaal Toneel, Marc van Warmerdam van Orkater,
allemaal cirkelend rond hetzelfde geldpotje. Ik vrees dat een openbare
inschrijving die Arie van der Zwan voorstelde, daar geen einde aan
maakt. Te weinig geld en te weinig subsidiebronnen voor te veel mensen.
Hollands was ook DNW, die ons in twee en een half uur een nieuwe
versie van Haanstra's Alleman wilde voorschotelen. Het werd een
mooie, eigentijdse ode aan gedoogland, minder klassiek dan
Alleman, ik zag ook veel Vinex, dure buitenhuizen, de mooiste
reportages op prime time. Hoogtepunt vond ik het portret van de eigenaar
van de Amsterdamse hasj-supermarkt de Bulldog, inmiddels
miljonair, tevens voorzitter van de Bond van eigen oogst paffende
Cannabis Detaillisten waar een vergadering van te zien was. De Vries zag
zichzelf als sociale begeleider van jongeren, "wij ondersteunen het
experiment". Maar propos, terwijl ik dit tegen half elf schrijf, ligt
onze zwemmer Pieter van den Hoogenband een paar centimeter achter op Ian
Thorpe, wie gaat winnen? Hij schijnt altijd langzaam te starten maar zal
hij nu nog bij kunnen komen. Er komt een derde concurrent opzetten maar
hij gaat "vol gas" en hij passeert. Hij tikt aan en het wordt goud, het
wordt goud "puur op eigen kracht", zegt de commentator. Voor de helft
dan, want hij heeft een lange haaienbroek, de verliezende rivaal Thorpe
een heel pak. Ooh.