NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

KESTER FRERIKS
"Mensen hebben mensen nodig", zegt actrice Frieda Pittoors in De Bitterzoet met de voor haar kenmerkende, wat lijzige maar niet minder effectieve, stem. Ze weet niet welke rampspoed ze met dit even eenvoudige als ware zinnetje over haar huis afroept. In de achterkamer van hun armoedige woning ligt haar dochter vastgetekend in bed. Na een auto-ongeluk is ze verlamd geraakt, normale communicatie is onmogelijk, ze is jong, mooi en hulpbehoevend.

Haar vader, vertolkt door Bert Luppes, weigert elk bezoek. Op sinistere wijze houdt hij hulpverleners buiten de deur. Een verbitterd burgerman, klein, gedrongen, gevaarlijk oplichtende ogen, die zich heeft teruggetrokken uit de wereld. Het kan niet anders of in de kleine, helse kosmos van dit gezin slaat het lot toe. Een vreemde jongeman dient zich aan, hij geeft voor een vroegere geliefde van de dochter te zijn. Hij palmt met speelse charme eerst de moeder in, dan volgt, zij het moeizaam en nukkig, de vader.

Fedja van Huêt maakt van de indringer een dreigend personage dat met een sinistere oogopslag, een wellustige beweging van de mond, een samenzweerderige dictie, duidelijk maakt wat hij wil: de ouders het huis uit, zodat hij met het meisje zijn gang kan gaan.

De toneelvoorstelling De Bitterzoet naar een tekst van Dennis Potter ging in 1998 als co-productie van Theatergroep Hollandia en Theater Antigone in première. De voorstelling liet een blijvende herinnering achter, al was het alleen al vanwege de twee opgezette herdershonden op het podium die het huis van de onfortuinlijke familie vergeefs bewaakten.

In de filmversie waarvan Johan Simons de regie heeft, wordt het demonische verbond dat het viertal sluit, op krachtige wijze aangezet. Cameraman Vladimir Smutny laat zijn camera zwenken en onverwachte hoeken kiezen, hij monteert beelden scherp tegen elkaar zodat een surrealistisch effect ontstaat. Hoe verder de film gaat en het plot zich ontwikkelt, des te vaker kiest hij een laag perspectief of een standpunt ergens in de hoogte om de grimmige, onaardse sfeer van het toneelstuk te treffen.

De vele wendigen in het verhaal maken de tv-film spannend en ook gruwelijk, net als de voorstelling. Het gezelschap Hollandia heeft altijd al een uitgesproken en fascinerende voorkeur voor het kwaad gehad, voor gewelddadigheid. De Bitterzoet vormt een hoogtepunt.

De spelers zijn elk in hun beladen rol voortreffelijk en het kwaad wordt hier niet met het goede vergolden, maar andersom: kwaad geneest het kwaad. Niet voor niets komt er een occulte scène in voor, een heksensabbath, waarin de wereld op slag verandert: regen valt door het dak. En: kan het slachtoffer écht niet praten?

De Bitterzoet, Ned.l, 23.07-0.25u.

( a d v e r t e n t i e s )