NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

JAPKE-D.BOUMA
Zelfs Kroatië kwam hoger dan Linda Wagenmakers. Een pathetische langharige zanger met dito lied - naast zich op het podium een zwarte curieus bewegende aardappelzak die later transformeerde tot ballerina in witte jurk.

Negende werd die. En de Tineke Verburg van Malta. Achtste! Eerder een succesnummer op het jaarcongres van de ouderenbond dan op een Eurovisie Songfestival. Maar wel gewonnen van Nederland. Dertiende werd Nederland afgelopen zaterdag op het Eurovisie Songfestival in Zweden. De verslagenheid na afloop was groot bij de Hollandse equipe. Droefenis over de ramp in Enschede waarover halverwege de avond informatie binnensijpelde en de lage klassering van het deelnemende liedje No Goodbyes streden om voorrang. Wat was er misgegaan?

De performance was de hele week tot in de puntjes gecoördineerd - zowel in de wandelgangen en op de persconferenties als op het podium. De allerbeste uitvoering van de hele week, vond de groep zelf over het uiteindelijke optreden. De favoriet van de wandelgangen. Top drie, daar was op gerekend. Zelfs toen de live-uitzending van het festival halverwege in Nederland gestaakt werd door de ramp in Enschede werd nog tot de puntentelling beraadslaagd wat er moest gebeuren als Linda als eerste zou eindigen. Kon ze het wel maken op te treden na zoveel ellende in Nederland? Moest ze het woord richten tot de nabestaanden van de slachtoffers? Moest ze een verklaring afleggen? Moest ze zich helemaal terugtrekken?

NOS-directeur Ruurd Bierman werd uit de zaal geplukt voor ruggespraak met chef actuele programma's bij de NOS Lars Andersson die in de aanpalende persruimte het festival bekeek. Koortsachtig overleg op de gang, de Nederlandse pers er gonzend omheen - het festival even latend voor wat het was. Biepende telefoons. Geijsbeer van Bierman en Andersson - druk mobiel bellend met de controlekamers van de NOS in Hilversum. Waarom het overleg met de nieuwsredactie niet eerder op gang gekomen was - de ramp was al om drie uur gebeurd en het festival werd pas om tien uur uit de lucht gehaald - bleef schimmig. Dat de ernst van de ramp pas zeven uur later was doorgedrongen klonk niet erg geloofwaardig uit de mond van de directeur van een bedrijf waarvan verwacht mag worden dat het 24 uur per dag met nieuws bezig is. Toch bleef Ruurd Bierman het herhalen. Uiteindelijk viel de beslissing: Linda zou niet optreden, zei Bierman, zijn vrouw in avondkleding ontredderd achter hem tegen de balustrade. Als Linda zou winnen. 'Als ze zou winnen' - de hele week al het magische zinnetje dat rondom de ploeg spookte. Maar om te winnen was op dit songfestival meer nodig dan een spectaculaire jurk, een professionele dansgroep, een mooie zangeres, een catchy discodreun en verschijningen in spectaculaire jurken op feestjes. Of eigenlijk, er was juist minder nodig - twee Deense mannen van rond de vijftig, met twee gitaren gingen uiteindelijk met de eer strijken. Hun liedje Fly on the Wings of Love werd met afstand eerste met maar liefst 195 punten. Niemands favoriet waren ze. De hele week hadden ze low profile gerepeteerd, in de lege arena. Hun lijzige dictie werd door journalisten met veel hilariteit geïmiteerd tijdens feestjes. Maar vrijdagavond, de eerste generale met zesduizend man publiek, werd ineens de kracht van hun liedje duidelijk. Het dak ging eraf. Tijdens het tweede refrein gingen mensen juichen en stonden ze op om mee te klappen. De duistere zaal was een zee van lichtjes. Een volle 20 seconden duurde het applaus, dat was verder alleen bij de thuisclub Zweden gebeurd. Een eenvoudig liedje over liefde die duurt - gezongen door mannen met levenservaring - Nederland had die intimiteit níet - was na afloop het oordeel van de kenners. "Het winnende nummer zit echt in je huid", zei muziekuitgever van No Goodbyes Peter van Schoonhoven. "Daar werd ik echt emotioneel van. Bij Linda miste die vonk. Het was te afstandelijk."

In plaats van aandacht voor het liedje was er bij de Nederlandse delegatie heel veel aandacht voor gedoe eromheen. Misschien wel té veel, zo filosofeerde Linda's Artist en Repertoire manager van platenmaatschappij ABCD Dennis Ernardt na afloop. "Wij hebben deze week ontzettend veel discussies gehad, of de hesjes van de dansers uit of aan moesten blijven, welke jurk het moest worden. Er waren onderhandelingen over cameraposities met de Zweedse televisie. En dan komt er zo'n liedje met charisma en twee gitaren en dat wint dan. Natuurlijk ben ik heel teleurgesteld dat we niet gewonnen hebben, maar vanuit het standpunt van een Artist en Reportoire manager is het eigenlijk heel fijn. Dat je weet dat je jezelf niet elk jaar weer hoeft te overtreffen met nog gekker, nog spectaculairder. Dat het uiteindelijk toch om het liedje zélf draait."

Platenbaas Eddy Ouwens had zich halverwege de puntentelling uit de voeten gemaakt en ontbrak op het slotfeest in de Globe Arena om tekst en uitleg te geven. Ook de groep van Linda was daar niet. Zij vonden het ongepast te feesten na de catastrofe in Enschede en hadden zich in de hotelbar teruggetrokken. Ze waren nog wel, vlak na het festival even de arena ingekomen om een reactie te geven. In een zwarte kamerjas over haar festivaljurk, de make-up vlekkeloos in orde, reageerde Linda Wagenmakers professioneel ingetogen op de blamage. Pratend over de ramp in Enschede. Ja, ze voelde zich teleurgesteld maar ze voelde het niet als een vernedering. Maar om eerlijk te zijn was het door de catastrofe in Nederland allemaal een beetje langs haar heengegaan. "Het is duidelijk", vatte Chaira Borderslee samen, een van de achtergrondzangeressen. "Het songfestivalpubliek was hier gewoon nog niet klaar voor. Er gebeurde te veel op het podium. Het was te apart. Dit is nog te groot, gewoon", sprak ze vanonder haar met diamantjes bezette wenkbrauwen, strakke glitterkleding om haar lichaam. En achter haar, omringd door de voltallige internationale pers twee schuifelende oude mannen, ongelovig grijnzend over zoveel geluk. Een leraar en zijn broer, populair in de jaren zeventig, in de nadagen van hun carrière wat vergeten. Twee gitaren, een baard en een lied. De winnaars van het Eurovisie Songfestival.