NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
De Leidse rector magnificus W.A. Wagenaar, vroeger geheugenspecialist, moet zijn wetenschappelijke verleden zijn vergeten, gezien de stalinistische manier waarop hij gisteren in Buitenhof een prof afstrafte die zijn mond had opengedaan.

De stoute schooljongen was een van de vijftig hooggeleerde opstellers van een alarmkreet over de verloedering van de universiteit. Arjo Klamer, de Rotterdamse hoogleraar culturele economie, zat er wat beduusd bij. Hij had de boekhoudersmentaliteit aan de universiteit geschetst, de armetierigheid, de diepe buiging voor het rijke bedrijfsleven. Ik denk aan de professor die ongeloofwaardig is geworden omdat je nooit weet welke firma hem in het geheim sponsort. Niets nieuws, het zijn de verhalen die de gemiddelde hooggeleerde in besloten kring vertelt. Maar slechts weinigen zullen hun mening in het openbaar prijsgeven, want dan treft hen de behandeling die Klamer gisteren van Wagenaar kreeg. Dus die andere 49 dapperen weten nu wat hun te wachten staat. Volgens Wagenaar had Klamer geen recht van spreken omdat de Rotterdamse universiteit veel slechter zou zijn dan de Leidse. Net als andere Nederlandse bestuurders die nooit de valuta op hun bankafschrift bekijken, vindt hij Europees recht een "modestudie". Bovendien had Wagenaar aan veel betere buitenlandse universiteiten gedoceerd dan Klamer. Ja, en dan moet je die woorden van Klamer toch met een korreltje zout nemen. Omdat er wel vijftig namen onder de aanklacht stonden, was het een "anonieme brief", dus hoefde Wagenaar hem niet serieus te nemen. Een creatieve redenering waar de Chinese leiders van kunnen leren. De honderdduizenden op het Plein van Hemelse Vrede maakten ook deel uit van een te negeren "anoniem protest".

Wagenaar vond het pamflet ook een "dolkstoot in de rug". Waar heb ik eerder over die legende gehoord? Als de politiek die brief las, zouden ze volgens Wagenaar helemaal geen geld meer investeren in de universiteit. Presentator Peter van Ingen en Klamer kwamen er niet tussen. Na de geduchte afstraffing dronk Wagenaar triomfantelijk zijn kopje koffie leeg. Zijn naam was gevestigd. Verder zat staatssecretaris van Onderwijs Adelmund in de uitzending en dan weet je het wel. Wagenaar brengt het nog wel tot staatssecretaris maar Klamer, die kan zijn toekomst in Nederland verder wel vergeten. Hij heeft de geleerde omert verbroken. Het was erg deprimerend omdat ik tot de dag van gisteren een stille bewonderaar ben geweest van Wagenaar. Als journalist heb ik een voorbeeld genomen aan zijn waarheidsliefde van weleer. Het toont eens te meer het gelijk van Klamer aan: ons universitaire systeem maakt zelfs de meest illustere geleerden tot bureaucratische monsters die vechten om het schamele aas dat hun wordt toegeworpen. Deprimerend was ook Paul de Leeuw in zijn nieuwe show Ouwe Jongens, twee weekeindavonden achter elkaar. Ik keek vaak op mijn horloge. Hij liet een deel van de presentatie over aan een nieuwe vaste compagnon, Hans Kesting. Het ging maar niet voorbij. Acteur Kesting lijkt op minister van Defensie Frank de Grave, want heeft dat zelfde glimlachende, snel kwebbelende popi- bekje dat hij ook hanteerde als chauffeur bij het programma Taxi. Helaas kan hij niet zingen, maar hij doet het toch. Hij zette zijn idool acteur Willem Nijholt in een warm bad van complimentjes.

De ouwe jongens waren erg met zichzelf bezig, swingden jeugdig samen, nodigden Astrid Joosten en Jaap Jongbloed uit, die precies tien jaar eerder een duo-show hadden. Het publiek moest dan geïnteresseerd zijn in de vraag wat voor problemen bij zo'n duoshow komen kijken. Ik wil liever gewoon de show zien. Jammer dat ik vrijdagavond de gelijktijdige politieserie Blauw Blauw had laten varen. De Leeuw kan beter in zijn eentje iedereen in de rede vallen met zijn gevatheden, maar misschien was het allemaal alleen aan mij niet besteed.