NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Een man met oorbel en gebleekt haar (gifgroen kan ook) is een luide advertentie van zichzelf. Hij wil laten zien dat hij zich van niemand iets aantrekt, met zijn tijd meegaat en voor alles in is.

De twee uitersten in de oorbel-haarverf-wereld zijn het wilde zeerovertype dat je liever niet dronken op straat tegen komt en de zachte conformist, hetgeen me bij zo'n wild uiterlijk telkens weer verbaast. Zo'n conformist zag ik eens in de koppelshow Loveboat Amorina, die ik weer een beetje begin te missen. De lieve man met oorbel en gebleekt haar bleek totaal niet aan te slaan bij de vrouwen. Hij had de adviezen over open staan en gevoelens delen te letterlijk opgevolgd en toonde geen enkel initiatief. De vaste klacht van teleurgestelde vrouwen in dat programma was dat de mannen "geen ballen" hadden. Eigenlijk wilden ze het liefst een ongedresseerde man om tegenop te kijken, maar dan liep hun eigen ontplooiing weer gevaar. Wat moet je met een succesvolle man die altijd weg is?

Die vicieuze cirkel van onverenigbare verlangens is een vast thema in Ally McBeal op Net5. Die populaire Amerikaanse comedy bewijst dat vrouwenemancipatie een overwoestbaar onderwerp is, mits je het niet zo drammerig aanpakt als De Geheime Dienst. Bij Ally McBeal wordt juist een loopje genomen met politiek correcte dogma's. McBeal is een even onzekere als intelligente partner in een grootsteeds advocatenkantoor met hoofdzakelijk dertigers. De laatste weken ben ik gefascineerd door Ally's jeugdvriend en collega Billy die plotseling zijn haar liet bleken en een oorbel indeed. Zijn vrouw was op hem uitgekeken en na wat incidenten besloot zij met hem te breken. Ze had hem in alles voorbijgestreefd, betere advocaat, hoger salaris, hogere omzet. Het is het omgekeerde van de bekende figuur man gooit vrouw eruit en trouwt met jonge secretaresse, met het verschil dat de ex-vrouw van Billy - zoals vaak gebeurt - alleen blijft. Billy voelde zich een "leeggedronken glas" en is zijn leven opnieuw begonnen. Op zijn werkkamer doet hij aan gewichtheffen en gisteren was hij bij de mannenpraatgroep. Volgens de gespreksleider, die eruit zag als een ouderwetse bovenmeester, moest hij eindelijk eens erkennen dat hij "disrespectful" was geweest tegenover zijn vrouw. Maar Billy vertelde hoe hij de hele tijd van haar "moest veranderen" en wat hij ook deed, het hielp niet. "Zeg het woord", roept dan een andere man en onder luid gejuich begint hij "she is a bitch" te roepen. Het deed me denken aan al die boze-mannen-groepen die in gevechten zijn verwikkeld over alimentatie en voogdij. Stof genoeg voor komisch drama, maar Nederlandse makers zitten voor dit onderwerp nog te veel vast in het Postbus 51 patroon. Alleen al de scène van een groep mannen die "zij is een teef" roept, zou vele televisiemanagementlagen moeten passeren en uiteindelijk op het gebrek aan progressieve goedkeuringsparafen sneuvelen.

De laatste tijd is Ally McBeal al te goofy, halfgaar, geworden. De gevoerde procedures worden onwaarschijnlijk. In de uitzending van vorige week eiste een Kerstman rechtsherstel wegens discriminatie. Hij was bij een warenhuis ontslagen omdat hij te dik zou zijn voor de kopersdoelgroep in de leeftijd 18 tot 49. Dat was zelfspot van de programmamakers omdat alle acteurs zelf onder dwang van de regie vele kilo's hadden moeten afvallen om niet af te steken bij de broodmagere McBeal (Calista Flockhart). De voor reclamemakers ideale doelgroep van zoekende yuppies wenst slanke en afgetrainde lichamen, maar Flockhart is daar een beetje in doorgeschoten. Er gaan zelfs geruchten dat ze anorexia zou hebben. In werkelijkheid zullen de acteurs niet zoveel plezier hebben als in dat fictieve advocatenkantoor, dat veel magerder is dan de echte wereld. Slankheid is ook een vorm van politieke correctheid. Commercie en ideaal lopen door elkaar. Ik zou zeggen, gooi er naast die oorbel nog een paar kilootjes bij.