NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur ROBERT MISSET
MELBOURNE, 25 JAN. Zelfs Andre Agassi toonde respect voor de opvallende prestaties van de Marokkaanse tennissers op de Australian Open. "Een pittig klein landje", zei de nummer één van de wereld, nadat voor het eerst in de geschiedenis twee Marokkanen de kwartfinales van een grandslam hadden bereikt. Maar alleen Younes El Aynaoui hult zich nog in de Marokkaanse vlag, want Agassi kende vanochtend in de Rod Laver Arena geen enkel mededogen met Hicham Arazi. De 26-jarige magiër uit Casablanca werd drie sets (6-4, 6-4 en 6-2) lang gefolterd door de drie jaar oudere Amerikaan.

Vannacht - Nederlandse tijd - mag de 28-jarige El Aynaoui de Russische titelverdediger Kafelnikov uitdagen. "Ik zal vechten als een hond", beloofde de Marokkaanse routinier. Dat deed Arazi vanochtend ook tegen de bij vlagen briljant spelende Agassi. Maar met zijn ragfijne touch was de gravelspecialist geen partij voor de gedreven Amerikaan.

Arazi was vandaag een fluisterende poëet die werd overstemd door snoeiharde rockmuziek. Arazi mocht de artiest zijn op de baan - niemand kan zo goochelen met zijn racket als hij - Agassi maakte zijn traditionele buiging voor het publiek na een bijna griezelige demonstratie van powertennis.

Een rally op 5-4 in de tweede set stond model voor het enorme krachtsverschil tussen de hoogbegaafde Arazi en de in topvorm verkerende Agassi. Grommend demonstreerde de Marokkaan één van zijn zo fraai gecamoufleerde backhands. Maar het antwoord van Agassi, een striemende forehand langs de lijn, was verbluffend. Machteloos plofte Arazi neer op een van de reclameborden en die plaats had hij het liefst niet meer verlaten. "Arazi is een van de meest getalenteerde tennissers uit het circuit", luidde het compliment van Agassi. "Hicham heeft perfecte handen, het is goed dat spelers als hij het publiek weten te vermaken."

Maar het lichte amusement van de Marokkaan verbleekte bij het brute geweld van Agassi. Zelfs Arazi moest lachen toen Agassi op zijn eerste matchpoint een return afleverde alsof hij een pistool leegschoot. De bal ging rakelings uit. "Dat heb ik in elk geval niet gezien", sprak Arazi. "Tegen deze Agassi valt niets te beginnen." Zo temperde de Amerikaanse titelfavoriet de euforie over de opmars van het Marokkaanse tennis, al koesteren Arazi, El Aynaoui en - de reeds in de derde ronde uitgeschakelde - Karim Alami niet de illusie dat zij de sport in hun vaderland werkelijk een nieuwe impuls hebben gegeven.

De aandacht in het Noord-Afrikaanse land blijft ook nu gericht op de verrichtingen van het Marokkaanse voetbalelftal in het toernooi om de Africa Cup. "Ik stond al twee keer eerder in de kwartfinales van een grandslamtoernooi", vertelde Arazi. "Toen kreeg ik ook niet het idee dat het Marokkaanse volk in rep en roer was. Tennis is een kleine sport in Marokko. Banen zijn er voldoende, maar topcoaches met verstand van tennis hebben we niet. Pas als ik gestopt ben, zal ik voor talentvolle kinderen in Marokko werkelijk iets kunnen betekenen."

Lachend erkende El Aynaoui dat de dood van Koning Hassan II vorig jaar de tennissport in zijn vaderland geen goed heeft gedaan. "Hassan nodigde regelmatig Marokkaanse tennissers uit om op zijn paleis een balletje te komen slaan. Zijn zoon en opvolger Mohammed VI doet aan golf en hij is dol op jetski. Maar alleen de broer van de huidige koning tennist." Noodgedwongen hebben de drie Marokkaanse tennissers hun opleiding elders genoten. De ouders van Arazi verhuisden naar Frankrijk, Alami trainde in Spanje en Italië en El Aynaoui vertrok als jochie van 17 jaar naar de tennisschool van Nick Bollettieri in Florida.

El Aynaoui was destijds een pionier. "Het is puur toeval dat Marokko nu beschikt over drie topspelers, want de bond heeft niets voor ons betekend", zei de oudste van het Marokkaanse trio. "Mijn ouders waren aanvankelijk fel tegen mijn voornemen om prof te worden. Niemand in Marokko kon namelijk zijn geld verdienen met het tennis. Ik ben uiteindelijk acht maanden bij Bollettieri gebleven, als ballenjongen voorzag ik in mijn onderhoud."

Arazi, die eergisteren samen met zijn landgenoot op de persconferentie verscheen, knikte instemmend. "Ik had het veel gemakkelijker dan Younes. Mijn vader was een geklassificeerde tenniscoach en in Frankrijk konden we overal terecht."

Niet alleen door zijn achtergrond speelt El Aynaoui in Melbourne met het hart. Eind 1997 leek de baseliner uit Rabat definitief te zijn afgeschreven voor toptennis. Twee operaties aan zijn enkel hielden hem bijna een jaar uit de roulatie. In 1998 maakte El Aynaoui een reuzensprong op de ATP-ranking van 444 naar een plaats in de topvijftig. Toch haalde Piet van Eijsden, toernooi-directeur van de Dutch Open, aanvankelijk zijn neus op voor een speler, die volgens hem allang over zijn top heen was. Nu kan Van Eijsden bij zijn speurtocht naar een nieuwe hoofdsponsor maar beter pronken met een kampioen als El Aynaoui.

Bovendien heeft de Marokkaan voor zijn gevoel nog heel wat in te halen. "Niemand geloofde nog in mij, zelfs nu beschik ik niet over een sponsorcontract", zei El Aynaoui na zijn zege op Tommy Haas. "Dat maakt mij extra gemotiveerd in duels met jonge talenten, die al in het geld kunnen zwemmen." Toch zal El Aynaoui, lange tijd gekweld door een enkelblessure, zich gelukkig prijzen dat hij vannacht de nummer twee van de wereld en niet de nummer één treft. "Maar ook als Younes van Kafelnikov verliest, hoop ik dat Marokko ook eens trots zal zijn op zijn tennissers", zei Arazi.

( a d v e r t e n t i e s )