NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Het literaire webmagazine Word (www.word.com) heeft in zijn vijfjarige bestaan al vele gedaanteverwisselingen ondergaan. Het begon in 1995 als een zeer vooruitstrevend e-zine waar vorm en inhoud even belangrijk waren.

Het was één van de weinige sites waarvoor bekende en onbekende schrijvers, dichters en kunstenaars originele beeldverhalen maakten. Ze zagen er adembenemend uit en waren inhoudelijk goed. Bijna te mooi om waar te zijn, dachten bezoekers wel eens. Deze periode van Word heeft dan ook niet lang geduur. Er kwam geen geld binnen, het e-zine verscheen minder regelmatig, trok daarom minder bezoekers en in 1998 sloot de investeerder Icon CMT de redactielokalen. Geheel in de geest van de tijd: 'content is dead'. Met 'inhoud' is geen geld te verdienen, was de teneur van de Internetjaren 1997 en 1998, toen nog niemand durfde te dromen dat America Online in 2000 Time Warner zou kopen om daarna de Britse platenmaatschappij EMI op te slokken, om de 22 miljoen surfers content aan te bieden. Maandenlang gebeurde er niets op de site van Word. Toen kwam er een rijke Texaan langs die in Internet wilde investeren. In een advertentie in Amerikaanse kranten vroeg zijn oliebedrijf Zapata Corporation websites te koop. Een van zijn aankopen was Word. Sindsdien gaat het weer goed. Half januari is de homepage, de inhoudsopgave, van het magazine in een uiterst sobere vormgeving gestoken die een exacte kopie van de zoekmachine Yahoo! lijkt. Zwarte letters en blauwe hyperlinks tegen een grijze achtergrond en verder geen fratsen. Want, 'simplicity works best', zoals art director Yoshi Sodeoka zegt. Daar zijn ze bij Word na jaren experimenteren met graphics en wilde toepassingen van techniek achtergekomen, aldus Sodeoka. Bovendien, vertelt hij op de site, hadden ze op de redactie genoeg van alle klachten over technische hoogstandjes die niet op alle computers werkten, waardoor mensen nooit aan het lezen van de verhalen toekwamen. In Word deze week o.a. Passionate Mistakes. 'Sometimes you have to go to the desert, then back to Boston, and back to the desert, before you figure out that your girlfriend's a bitch' van Michelle Tea. Het is een interactief vormgegeven verhaal tegen een achtergrond van een woestijn en een stad met een verschuifbare pijl die steeds een stukje onthult en bij de lezer de ervaring van heen en weer reizen oproept.

(Tekst Marie-José Klaver; beeld Marcel de Lange)