NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

India voelt zich vernederd door de afloop van de kaping van het toestel van Indian Airlines, die Pakistan in de schoenen wordt geschoven. Het land wil nu eindelijk actie.

Door onze correspondent ROB SCHOOF

NEW DELHI, 20 JAN. Sinds de kaping van het toestel van Indian Airlines, rond kerstmis, liggen de letters ISI op ieders lippen bestorven in India. ISI staat voor Inter-Services Intelligence, de Pakistaanse geheime dienst. Politieke gezagsdragers, militaire leiders, analisten, commentatoren en in hun kielzog de Indiase bevolking, iedereen lijkt het erover eens dat de ISI verantwoordelijk is voor de orgie van terreur waaronder India al maanden lijdt. De regering, de politie en het leger zeggen over talloze bewijzen te beschikken.

Drie weken sinds de kaping in het Afghaanse Kandahar eindigde, staan de Indiase kranten nog dagelijks vol van de analyses en commentaren. Daarin wordt de regering van premier Atal Behari Vajpayee op haar beurt afgebrand met termen die variëren van 'laf' tot 'incompetent' en van 'amateuristisch' tot 'laks'. Vajpayee wordt niet alleen verweten dat hij drie militante moslims liet lopen, maar vooral dat hij de afloop van de kaping presenteerde als een Indiase overwinning. India voelt zich op de ziel getrapt na de Vernedering van Kandahar en vreest dat de vrijlating van de gevangenen de sluisdeuren openzet voor nieuwe terreurdaden in en om de bergen van Kashmir. Gezien het bloedige verleden is India wel wat gewend als het gaat om gewelddadigheden, maar commentatoren wijzen erop dat met de eeuwwisseling het "tijdperk van het geweld" pas echt is aangebroken nu gebleken is dat de Indiase regering "buigt voor terrorisme", zoals het gezaghebbende tijdschrift Frontline schreef.

De kaping staat niet op zichzelf. In Kashmir is de opstand tegen de Indiase autoriteiten de laatste maanden veranderd van slapend naar heviger dan ooit. Voor het eerst sinds de islamitische vrijheidsstrijd in 1989 begon, wordt nu ook in de winter gevochten in de besneeuwde Vallei. Bij aanslagen op politici, legerkampen, politiebureaus, en patrouillerende troepen vallen dagelijks vijf tot vijftien doden sinds de Pakistaanse troepen en de mujahedeen, de militante moslims die Kashmir willen losweken van India, afgelopen zomer uit de bergen rondom het stadje Kargil werden gedreven.

Ook in het noordoosten van India, vooral in deelstaten als Assam en Tripura, zijn moorden, ontvoeringen en bomaanslagen aan de orde van de dag. De lijst wordt dagelijks langer. Een bomaanslag op het station van Old Delhi; tienduizenden valse bankbiljetten in omloop in Bihar; wapen- en drugssmokkel via de 'zachte' Nepalees-Indiase grens; de verspreiding van wapens onder de ontevreden jeugd van Zuid-India en onderdrukte moslim-jongeren in Noord-India; de aanwakkering van het nagenoeg gedoofde onafhankelijkheidsvuur van de sikhs in Punjab.

Of de 'buitenlandse hand' op al die plaatsen tegelijk kan zijn, is volgens waarnemers twijfelachtig. Desondanks maakt India zich op voor nieuwe strategieën om het oplaaiende terrorisme te bedwingen, en aan de wereld te bewijzen dat het land niet, zoals sommige Indiërs somber bespiegelen, kapituleert wegens de "lafheid van de hindoemaatschappij" en haar vermeende 'fatalistische' levensinstelling. Vajpayees partij, de nationalistische BJP, hamerde er in de oppositie jarenlang op dat ze van het "zachte India" een "harde staat" zou maken. "India zal nooit buigen voor dit soort terreur", zei Vajpayee tijdens de kaping nog. Een week later moest hij bakzeil halen. Een van zijn belangrijkste collega's en partijgenoten in het kabinet, minister L.K. Advani van Binnenlandse Zaken, liet zich prompt ontvallen dat India zich in Kandahar opnieuw als "zachte staat" aan de wereld had gepresenteerd. De nederlaag in Kandahar leidde tot diepere discussies over de Indiase politieke en maatschappelijke ziel. Uit de beschouwingen doemt een natie op die zichzelf niet kan verdedigen, gebukt gaat onder "defaitisme" en die wordt verlamd door "zelfmedelijden", niet in staat de eindeloze strategische analyses om te zetten in effectieve daden. De discussies roepen herinneringen op aan de periode die voorafging aan de bezetting van de bergen rondom Kargil, vorig voorjaar, toen een Indiase militair melding maakte van een mogelijke grootschalige infiltratie door Pakistaanse troepen en mujahedeen. New Delhi reageerde pas maanden later, op een moment dat vele honderden moslimstrijders zich al hadden ingegraven in verlaten Indiase bunkers in India's eigen achtertuin. "Niet de staat India is zacht of zwak", zegt K.P.S. Gill, oud-hoofdcommissaris van de politie in Delhi, in het tijdschrift Outlook. "Het zijn de politieke leiders die onvoorzichtig, onzorgvuldig, incompetent en onverantwoordelijk zijn geweest."

India wil nu actie, zo lijkt het. "Gaan er koppen rollen bij de veiligheidsdiensten, die ons keer op keer in de steek laten?", aldus Tavleen Singh, commentator van het tijdschrift India Today. "Vajpayee wil Pakistan tot terroristische staat laten verklaren. Prima. Maar gaat ons ministerie van Binnenlandse Zaken daar beter van functioneren?"

"Moeten we rapporten maken, bewijzen leveren?", vraagt Gill. "Ik denk het niet. We moeten onszelf verdedigen. We moeten vechten." De voormalige chef van de Indiase Inlichtingendienst, Narayanan, gaat nog een stap verder. Het wordt tijd dat India iets leert van hoe Israel zich altijd heeft verdedigd in een vijandige omgeving, meent hij. Nu India elke keer moet constateren dat Pakistan zich inlaat met terroristen, wordt het tijd dat het land iets terugdoet onder het motto "wat de ISI doet kunnen wij ook." "De meest effectieve methode is misschien om de sectarische onrust in Pakistan aan te wakkeren", zegt hij. De strijd tussen sunnitische en shi'itische moslims opent mogelijkheden om de Pakistaanse maatschappij te splijten.

Zie ook:

Kaping na acht dagen voorbij (31 december 1999)
India bereid te praten met kapers (27 december 1999)
Een zeer gecompliceerde kaping (27 december 1999)

( a d v e r t e n t i e s )