NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Zijn de woedende gasten van Jerry Springer acteurs? Het is een vraag die Springer zelf nooit heeft willen beantwoorden en ik vat dat op als een bevestiging. Eindelijk zou ik het zeker weten, want op Net5 was Ruby Wax gisteren bij hem op bezoek, achter de coulissen nog wel.

Ik ben liefhebber van de Amerikaanse presentatrice Wax die voor de BBC de wildste reportages maakt. Elk onderwerp licht op onder haar snedige opmerkingen. Zo zag ik haar ooit in een dancing in Arkansas met een uitgelaten Paula Jones, de vrouw die de fatale rechtszaak tegen Clinton had aangespannen wegens seksueel misbruik. Wax is te vergelijken met Paul de Leeuw, die vanachter een schild van sussende nichterigheid plotseling met zijn lansje prikt. Die zou ook zo'n show moeten hebben. Maar goed, ik dwaal af, terug naar Springer. Bij de ingang zag ik Wax dollen met giechelige, 250-ponds-vrouwen van middelbare leeftijd met tassenvol snoep. Ze gingen kijken. Een vrouw had haar snor laten staan, dat is een soort grondrecht geworden. Kortom, we zaten middenin de Amerikaanse vaudeville.

Achter de coulissen was aan de schminktafel een lange Ilona-Staller- achtige vrouw met reuzinnenborsten, die naar haar zeggen in alle bladen hadden gestaan, Penthouse, Hustler, Playboy, noem maar op. Ze vertelde wegwerpend over de pornofilms waarin ze optrad. De leukste was een orgie met "vijftig vrouwen bovenop elkaar" en zij lag vrijwel onderaan. Dan moest ze dus ook voor haar verschijning bij Springer zijn betaald. Ze had naar haar zeggen "een soort" verloofde die ze nooit had verteld over haar affaire met een vriendin, ook pornoster. Ze drapeerde zich in een minimaal streepjespakje, controleerde vlak voor haar opkomst of haar "tepels op een rij" zaten en kwam heupwiegend op. "Ik kan het niet geloven, ik heb precies zulke kleren", commentarieerde Springer lachend. Haar "verloofde" zag eruit als een mannelijke porno-acteur, lang haar en goed onderhouden spierbundels. Dat was dus allemaal betaald en in scène gezet. Reality klucht.

Act twee bestond uit kokette, donkere transseksuelen die na een lange verhouding nog niet aan hun vriendje hadden verteld dat ze zelf ooit man waren geweest. Dat is een vast nummer bij Springer. Het vriendje kijkt dan altijd verbaasd, terwijl het publiek duidelijk kan zien dat de vriendin een omgebouwde man is. Zoiets eindigt altijd in "hou-me-vast- of-ik-bega-een-ongeluk" maar bloed heb ik nooit zien vloeien, want kleerkasten grijpen in. Het publiek was geïnstrueerd om luid "Jerry" te joelen, allemaal tegelijk op te staan en te klappen. Ruby Wax probeerde aan het einde nog verzoeningspogingen op touw te zetten. Maar voor de gasten met haar mochten praten, werden ze eerst door de producenten apart genomen in de kleedkamer. "Privé, dat begrijp ik niet? Waar zouden ze dan over praten? Of ze koffie willen hebben of een appel? En dan komen ze op de televisie om hun hart helemaal uit te storten", zei ze.

Ik denk dat ze werden geïnstrueerd om vooral niets te vertellen over de betaling en over de ware toedracht. In het nagesprek was de vechtlust van de gasten helemaal weggezonken. "Ik wil nog eens rustig met haar praten, zonder show", zei het door de transseksueel "bedrogen" vriendje. "Dus je had die 17 miljoen tussenpersonen helemaal niet nodig?", riposteerde Wax. Allemaal acteerwerk. Toch begon ik later op de nacht weer te twijfelen bij "mijn vader gaat ervandoor met mijn vrouw". Oedipus maar dan als pa. Groot familiedrama, met vingerwijzende moeders, nieuwe en oude vriendinnen, zuster, verscheidene zwangerschappen, ik kon niet meer volgen van wie. De verlaten moeder, kromgebogen met pruik en ingevallen gezicht en de vader, in de vijftig, kalend en met kunstgebit, tamelijk normaal dus. Hoe kan hij zich na zo'n uitzending nog op zijn werk vertonen? En dat is nou het gekke, dat kan. Een weekje steekt hij boven de middelmaat uit en geniet hij als een dorpsgek van de aandacht. Iedereen weet het nu.