NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

BAS BLOKKER
Charmant, dat is het woord voor Hufters en Hofdames. En als het een Franse film was geweest, zeg Chacun cherche son Chat, dan had de hele wereld dat ook gevonden. Maar de biotoop van regisseur Eddy Terstall is nu eenmaal de Amsterdamse Jordaan en zijn moerstaal Nederlands. Dat zijn internationaal toch andere grootheden dan Parijs en het Frans.

Laten we niet overdrijven, het is geen briljante film. Wel goed, vrolijk, aardig, de zon schijnt overal. Terstall heeft heel prettige acteurs bij elkaar gebracht. De film is op een koopje gemaakt - soms zie je, vaker hoor je dat - maar meestal zijn de scènes heel behoorlijk. Niet van karton, niet benauwd. Je voelt overal dat de lokaties van 'vlees en bloed' zijn. U en ik hadden er ook kunnen rondlopen, we hadden Dimitri kunnen tegenkomen op zoek naar een eerste vriendinnetje.

Want daar draait het allemaal om. De aardige en begripvolle Dimitri (Marc van Uchelen) kan Esther (Rifka Lodeizen) niet krijgen. Dat wil zeggen, hij is wel haar beste vriend, maar hij krijgt haar het bed niet in. Nee, legt Dimitri's would-be macho vriend Maarten (Daan Ekkel) uit, jij bent ook veel te aardig en begripvol. Dat vinden chicks niet cool. Die willen niet naar bed met een hofdame, maar met een hufter.

De straatjes van de Jordaan blijken te zijn geplaveid met mooie meisjes die met hufters naar bed willen. Terstall heeft er losjes een verhaaltje omheen gedrapeerd. Niks belangrijks, niet groter dan dat van Chacun cherche son Chat. Hij heeft dan ook een kunstgreepje nodig om de spanning erin te houden. Halverwege klapt het verhaal om en beginnen we weer van voren af aan, maar dan nu volgens de logica van een hinkelspel.

Zo zien we dat iedereen het (stiekem) met iedereen doet. Niet vreugdevol, maar met berusting: zo zit de wereld in elkaar. En toch is de film nooit moraliserend, nergens zwaar. Dimitri tobt wel met zijn status van maagd, maar hij blijft ijselijke grapjes maken. Tegen een meisje dat over haar hufterminnaar opschept en zegt dat die een Japanse vechtsport beoefent 'met stokken', mompelt hij: 'Mikado'. Het leed is niet groot, het is klein. Er zijn altijd kleine overwinningen te boeken, goeie grappen te maken. Hufters en Hofdames is veel leuker en charmanter dan Chacun cherche son Chat.

Hufters en hofdames (Eddy Terstall, NL, 1996), TV2, 21.00-22.40u.