NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Oost-Timor wordt uitgemoord maar in Nederland woedt een debat of je dan niet je emoties moet tonen. De politicus die zich niet voor de camera de haren uitrukt, de kleren verscheurt en jammerend ter aarde werpt, is eigenlijk collaborateur met de milities. In de oorlog zou hij fout zijn geweest. Minister van Aartsen had zelfs gezegd dat iedereen het hoofd koel moet houden. Daarmee werd hij schrijftafelmoordenaar. Helaas, met de modale Nederlander is het niet veel beter gesteld. Gisteren zag ik hen zwemmen, in de file staan voor uitstapjes naar pretparken, op terrassen zitten. En ik zag zelfs een paar mensen lachen. Ook de weerlieden wezen vrolijk naar hun kaarten, want warm weer. 's Middags, toen Habibie zijn toespraak zou geven in Jakarta over de VN-missie, zag ik niemand naar de televisie snellen om het nieuws te vernemen. Toen ik hier en daar iemand overhoorde, bleek het slecht gesteld met de kennis. Maar gelukkig hadden ze allemaal een juiste mening: hier moet een einde aan worden gemaakt. Waarom draalt iedereen nog langer? Zap deze ellende weg, en wel onmiddellijk! Send in the marines. Haal onze jongens uit de kazerne. Dat soort opinies. Dus er is nog hoop voor het Nederlandse volk.

En wat bleek? We werden als kijkers op onze wenken bediend, tenminste als we keken want de meesten zaten onverschillig in de tuin of op het strand. De Indonesische president Habibie kondigde in een toespraak aan dat hij de troepen van de Verenigde Naties zou toelaten. Een diplomatiek succes. De VN kan Oost-Timor in zonder de verliezen van een D-Day-achtige landingsoperatie. Maar toch mankeert er iets aan de diplomatie. Onze VN-vertegenwoordiger, Van Walsum, had wel hard gewerkt als voorzitter van de V-raad, maar was lauwtjes op de tv. Alphons Hamer, lid van de VN-delegatie, glimlachte zelfs licht toen hij voor Het Journaal vertelde over wat hij in Dili had gezien. Was het ironie, was het wanhoop, was het zich geen houding kunnen geven bij zoveel ellende? In ieder geval was het fout. Gisteren, bij Buitenhof bleken de Indonesische mensenrechtenactivist S. Liem en vertrekkend Eurocommissaris H. van den Broek het roerend eens over Indonesië. Nederland moest zich terughoudend opstellen wegens het koloniale verleden. De VN-macht moet uit de regio komen, niet uit Europa. De rol van Den Haag is dus beperkt. Toch was Liem niet tevreden over Van den Broek. "U bent een koude kikker", zei hij. Dat is de zwaarste belediging. Ook Paul Witteman grilde Van den Broek over zijn emoties. De Eurobewindsman bekende daarop dat hij zich 's avonds tegenover zijn vrouw wel eens liet gaan. Maar dat is ouderwets. Gevoelens moeten niet beperkt worden tot de beslotenheid van het huisgezin. Politici moeten op media-cursus. Van Aartsen, neem een voorbeeld aan de televisiemensen die afgelopen weekeinde de terrassen meden en wenend en knarsetandend in hun Gooise villa's zijn gebleven. Fons de Poel is verreweg het beste. Ook met een brok in zijn keel blijft hij goed verstaanbaar. Hij gaat onder het nieuws gebukt maar blijft er gezond en fit bij. De Poel wordt overtroffen door president Clinton, wereldkampioen in de heldere keelstem. De perfecte pruillip van I feel your pain heeft hem aan twee verkiezingsoverwinningen geholpen. De mensen ter plekke moeten ook in emotie-training. NOS- correspondent Step Vaessen is veel te zakelijk. Verzetsleider Gusmao bleef kalm tijdens zijn persconferenties alsof het hem niets uitmaakte wat er om hem heen gebeurde. De eerste ingeving is altijd de beste, dat gold ook vroeger. Toen Amerika begin jaren zestig Zuid- Vietnam hielp om de communistische invasie te verslaan, stond Nederland er als één man achter. Toen minister Luns Nieuw-Guinea uit handen van het militaire regime wilde houden, kreeg hij steun, al hielden sommigen het hoofd koel. Gelukkig zijn emoties zonder herinnering. Als het misloopt, barst je in huilen uit en was je altijd al fel tegen geweest.