NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Kyle (afbeeldingen uit ‘South Park, a stickyforms adventure!, Comedy Central, 1998)

Big Gay Al, met de homoseksuele hond Sparkey

De tekenfilmserie 'Southpark' is pervers, maar aanstekelijk.

door Bianca Stigter
Vooral aan iemand die glimlacht vragen mensen het vaak: waar denk je aan? Ik hoop dat iemand het dezer dagen aan mij vraagt, want dan kan ik antwoorden: aan een drol. Niet aan zomaar een drol, maar aan een goedgehumeurde drol, een drol met een mutsje op en handschoentjes aan, een pratende, zingende en dansende drol, die Mr. Hankey heet en in winkelcentra kinderen op schoot neemt.

Als je hem op een plaatje ziet, kun je nog denken dat Mr. Hankey een sigaar is, maar als je hem aan het werk ziet in de Amerikaanse televisieserie South Park is hij echt en alleen maar drol; en dan ook nog vaak een zachte, want als hij van kind naar kind hupst, blijft er op elke wang een beetje Mr. Hankey achter.

Elke fan zal wel een favoriet personage hebben uit South Park, de tekenfilmserie die sinds de uitzending van de eerste aflevering op 13 augustus 1997 het leven van steeds meer miljoenen Amerikanen van alle leeftijden zo veraangenaamt, dat de woensdagmiddagen saai mogen zijn in afwachting van nieuwe avonturen uit het Mainstreet USA-stadje in de Rocky Mountains. In de tussentijd kopen ze South Park petjes en T- shirts, mousepads en deurmatten, sleutelhangers, cd's en kaaskoekjes - de South Park merchandising is een miljoenenbusiness. Van sommige gevorderde fans gaat de voorkeur uit naar Ike, met wiens American football-vormige hoofd je zo prettig Kick the baby! kunt spelen, anderen houden het op Fluffy, het varkentje dat in aflevering zes door een olifant geneukt wordt, of op Jezus, die op de kabel in South Park gastheer is van zijn eigen phone-in chatshow. Al deze bijfiguren hebben hun eigen internetsites, maar alleen Jezus en Mr. Hankey komt de eer toe in de ontstaansgeschiedenis van de cartoon een rol te hebben gespeeld.

South Park is het frivool vulgaire geesteskind van Trey Parker en Matt Stone, twee Amerikaanse jongens uit 1969 (Trey) en 1971 (Matt) die elkaar ontmoetten op de filmschool van de universiteit van Colorado. Daar waren ze volgens eigen zeggen de enigen die niet Martin Scorsese wilden worden. Zij keken liever voor de achthonderdzeventigste keer naar de Dead Parrot-sketch van het Britse Monty Python's Flying Circus en maakten films over boosaardig meisjes in beverkostuum en over de uitvinding van de orgazmerator.

Lees verder: Kung fu

( a d v e r t e n t i e s )

Domicilie,
voor wie zich vestigt
in het buitenland.