NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

DANA LINSSEN
Vuig, voos, vunzig en vies: het zijn niet de superlatieven die je gewoonlijk gebruikt om een film aan te prijzen. Behalve als het om een film van John Waters gaat natuurlijk en dat is dan ook precies het probleem van Serial Mom (1994): onvoldoende wansmakelijk.

The King of Kitsch, The Pope of Trash, de eerste filmregisseur die het voor elkaar kreeg om een film ook daadwerkelijk te laten stinken (bij aanvang van het Odorama-drama Polyester uit 1981 werden zogeheten scratch-'n'-sniff geurkaarten aan de bioscoopbezoekers uitgedeeld) was in een opvallend tamme bui toen hij Serial Mom regisseerde. Getemd door het grote geld, de aanwezigheid van een echte Hollywoodster in de hoofdrol (Kathleen Turner als angstaanjagend opgeruimde huisvrouw), het is moeilijk te zeggen. Misschien gewoon een beetje mat door het feit dat zijn film gedragen moest worden door slechts één running gag (die dus zo snel mogelijk onthuld moest worden) die tegelijkertijd de enige suspense was waarin de film voorzag (en daarom zo lang mogelijk verborgen moest blijven): soapmoeder blijkt seriemoordenares.

Net als in de twee ook al op een groot publiek mikkende films die hij vóór Serial Mom maakte (Hairspray, 1988 en Cry Baby, 1990), maakt Waters veelvuldig gebruik van geëxalteerde grappen over het gezinsleven in de buitenwijken van Baltimore (zijn eigen geboorte- en woonplaats) dat eruit ziet alsof de jaren vijftig en zestig in een gigantische cornflakes-reclame zijn blijven stilstaan in de tijd. Met een schat aan bijrollen voor zijn eigen ongeorganiseerde tableau de la troupe van anti-helden en B-filmsterren (van de huidige talkshowpresentatrice Ricki Lake tot de voormalige porno-actrice Traci Lords) schakelt hij cliché aan cliché. Waters camp is zo over the top dat het weer kitsch wordt en alleen te pruimen voor wie toch al de neiging had om onbedaarlijk de slappe lach te krijgen.

Dat lukt met Serial Mom uiteindelijk ook wel, zij het meer uit welwillendheid, dan omdat de film zo'n briljant samenraapsel van troep en truttigheid is dat je er niet anders dan om lachen móet. Zou The Prince of Puke onschadelijk zijn geworden? Ach, ,,wat er ook met je moeder aan de hand is, we houden van haar'', zegt Vader Doorsnee in Serial Mom, en zo is het ook met John Waters. Hij heeft voor altijd het voordeel van de twijfel.

Serial Mom (John Waters, VS, 1994), SBS6, 20.30-22.10u.