NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Mijn natgeregende leedvermaak is voorbij, tenminste dat wens ik, want het zou een zwaar geval van sadisme zijn geworden. Sadisme is kijkers eigen die zich verlustigen aan hoog scorende beelden van schietpartijen, branden en natuurrampen.

Je ziet skiërs als vijf zwarte stipjes door de Tiefschnee van de berg naar beneden meanderen, zoals in een frisdrank-reclame. En dan plotseling begint de sneeuw te schuiven, even staan ze op een gigantisch sneeuwtapijt dat mee de helling af gaat. Al gauw verpulvert alles, rollen ze om en verdwijnen ze langzaam in het witte stof. Als mieren in een leeglopende zak meel. Het filmpje dat misschien een kwart minuut duurt, houdt op waar de eerste skiërs omvallen en beginnen te rollen. Ongepast om de dood van deze sporters te tonen. Daar valt wel wat voor te zeggen. Onwillekeurig denk je: ,,Hadden ze maar niet van de skipiste af moeten gaan om alles kapot te maken'' maar tegelijk protesteert het geweten dat ik zo niet mag denken. Ook lawines zonder dodelijke gevolgen werden niet tot het einde getoond. Toch zou ik willen zien hoe de rust terugkeert als de witte stuifmassa tot stilstand is gekomen. Met geluid. De donderende witte wolk is even imponerend als een hoge waterval. Ik heb vele varianten gezien. Een camera die door de aanstormende massa wordt bedolven. Zou die pas in de lente weer zijn opgehaald of had een St. Bernhardshond hem teruggevonden? Het interieur van een chalet dat bezoek krijgt van een sneeuwmassa die door de ramen naar binnen barst. Potten en pannen vliegen in het rond en op het laatst bezwijkt de houten wand. Dat moeten vele tientallen mensen zo hebben meegemaakt en ze zaten in de verkeerde huiskamer. Een televisieverslaggever was tot zo'n geïsoleerd dorp doorgedrongen en per helikopter teruggekeerd. Nova zond het resultaat uit. Elke ochtend drommen de hotelbewoners samen in de lobby om tot hun teleurstelling te horen dat de wegen nog steeds gesloten blijven. Je ziet de verslagenheid in hun gezichten. Sommige morren, anderen zwijgen lijdzaam. Een Britse vrouw zegt dat haar geld op is. Een Duitse man wordt boos omdat er nu plotseling weer voor het eten moet worden betaald. Hij dacht dat natuurrampen geheel voor rekening zijn van de hotelbaas. Het vakantie-oord als gevangenkamp. Wintersport blijft een uitdaging aan de natuur. Niet voor niets is het hooggebergte dun bevolkt. De skipistes laten dorpen met een paar honderd inwoners opzwellen tot vele duizenden. Meer kans dat een lawine slachtoffers maakt. De tv-deskundigen zijn relativerend. Ze denken niet meteen aan een nieuw record of aan het broeikaseffect. Dit soort lawinegevaar hoort erbij, zeggen ze. Het ligt gewoon aan het weer. ,,Wij horen in dat soort landen niet thuis en we weten daar niet mee om te gaan. We maken wel veel herrie over wat daar nu gebeurt'', zei Himalaya- bedwinger Bart Vos in B&W.

Het recht op winterzon is een vanzelfsprekendheid geworden. Ook berichten over extreme sneeuwval, gesloten bergpassen en geïsoleerde dorpen weerhielden Nederlanders er niet van om naar de Alpen te vertrekken. Na een nacht in de file voor München bereikten ze gebarricadeerde bergwegen. Een lid van de Nederlandse Alpenvereniging zei in B&W dat ze zich niet had kunnen voorstellen dat ze haar wintersportplaats niet zou kunnen bereiken. ,,Dit overkomt me niet'', dacht ze voor de geblokkeerde bergpas. ,,Morgen ga ik weer naar de pas en dan zit ik er.'' Nu mag ze van geluk spreken dat ze haar doel niet heeft bereikt. Als de wensen niet in vervulling gaan, is er altijd nog de verzekering of de ANWB om de schuld te geven van slechte service of onvoldoende voorlichting. De Nederlandse overheid gaat nog maar net vrijuit. Had dit niet voorkomen kunnen worden, vroeg presentator Paul Witteman zich gisteren af. Had de ANWB niet kunnen verbieden of ,,nog luider kunnen waarschuwen?'' De ANWB-man haalde de schouders op, want hij had al het mogelijke gedaan. Teletekst, een speciaal telefoonnummer, uitleg welke oorden niet, welke wel gevaarlijk zijn. Toch verwacht ik nog Kamervragen.