NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Tentoonstelling: Art-Y-Net. Met Sexpixels en Love HTML, Jos Bongers, Maria Verstappen, Erwin Driessens, Paul Groot en Miklos Beyer. Oosterdokskade (tussen Centraal Station en New Metropolis), Amsterdam. website: www.art-y-net.nl

Door NATHALIE FABER

Sinds een aantal jaren heeft Nederland er nieuw straatmeubilair bij: Internetzuilen. Er staan er nu paar honderd in steden als Rotterdam, Den Haag, Utrecht en Enschede. Je vindt ze op drukke punten in de binnenstad als stations en pleinen, meestal temidden van clusters van telefoonpalen. Vooral toeristen en zakenmensen maken er gebruik van om even hun elektronische post op te halen. Want uren lang internetten, daarvoor leent de zuil, die 'hufter-proof' is, zich niet. Je staat buiten in de kou en omdat de Internetzuil ook toegankelijk moet zijn voor mensen in een rolstoel, is het lastig bukken om de knoppen te bedienen.

Langs de Amsterdamse Oosterdokskade, tussen het Centraal Station en New Metropolis, staan ook acht Internetzuilen. Het Werkverband Kunst IJ As presenteert hier in samenwerking met het Amsterdams Fonds voor de Kunst en andere instellingen de Internetkunstroute Art-Y-Net. Acht kunstenaars hebben hiervoor een bijdrage geleverd, onder wie Jos Bongers, Miklos Beyer en Paul Groot (tevens curator). Iedere kunstenaar heeft een zuil tot zijn beschikking. Art-Y-Net is de eerste aflevering van een serie kunstopdrachten die de komende jaren wordt gerealiseerd.

Bij een kunstwandelroute langs Internetzuilen heb je bepaalde verwachtingen. Je denkt kunstwerken te zullen aantreffen die interactief zijn, waar je aan mag komen. En die door het wereldwijde computernetwerk op een interessante manier met elkaar zijn verbonden, een gesammtkunstwerk. Je hoopt op een presentatie van Internetkunst waaraan de zuilen in de buitenlucht een meerwaarde geven.

Dit soort verwachtingen zijn te hoog gespannen. Art-Y-Net is niet meer dan een verzameling geluidloze 'screensavers', geanimeerde beelden die het beeldscherm beveiligen of gewoon omdat het leuk staat. Een van de bijdragen van 'Sexpixels en Love HTML', een groep bestaande uit Lars Eijssen, Pascal Haakmat en Remco Vlaanderen, is een filmloop van het gezicht van een stoere man met een zonnebril waarbij je als toeschouwer getuige bent van zijn bevindingen. In zijn spiegelende brillenglazen zie je, na enig turen, hoe een meisje een auto probeert te stelen. Een andere bijdrage van Sexpixels bestaat uit schuivende kleurblokjes, dezelfde blokjes waarmee mensen die gevaar lopen op televisie onherkenbaar worden gemaakt. De blokjes verdoezelen vermoedelijk een middeleeuws schilderij maar hoe je er ook naar kijkt, helemaal ontcijferen doe je het niet.

De minimale, digitaal gemaakte filmpjes zullen een bewuste keuze van de kunstenaars zijn geweest. Maar veel anders is er ook niet mogelijk op de Internetzuilen. Uit angst voor hackers (computerkrakers) mogen de kunstwerken, die gratis te bezichtigen zijn, van de KPN niet interactief zijn. Dit heeft tot gevolg dat als je per ongeluk aan de muis komt, het beeldscherm direct verandert in de oorspronkelijke website van de zuil (na vijf minuten herstelt het zich weer). Deze maant je een telefoonkaart in te voeren die je toegang tot Internet verleent.

Art-Y-Net heeft niets te maken met Internetkunst maar is gewoon computerkunst. De Internetzuilen dienen hierbij alleen als sokkels om de werken te tonen. Maar als je laat op de avond nog even een wandelingetje langs de kade maakt en de gekleurde beeldschermen in het donker ziet oplichten, zul je het toch niet kunnen laten om even bij de zuilen stil te staan. Het is alsof je langs een reeks bewegende schilderijen loopt.