U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.
    R A D I O  &   T E L E V I S I E  
NIEUWS  | TEGENSPRAAK  | SUPPLEMENT  | AGENDA  | ARCHIEF  | ADVERTENTIES  | SERVICE 

  NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e


Televisie

Radio

F I L M   V O O R A F :
Bonnie and Clyde

DANA LINSSEN
Voordat Bonnie and Clyde (1967) de archetypische blauwdruk wordt voor gewelddadige road movies met onthechte liefdesparen in de hoofdrol, lijkt hij even op een een gezellige ouderwetse slapstick. Bonnie Parker en Clyde Barron, door regisseur Arthur Penn getekend naar het gelijknamige illustere misdadigerskoppel uit de jaren van de Grote Depressie, hebben zojuist hun eerste echte bankoverval gepleegd en slenteren nonchalant, half dansend naar hun vluchtauto. Vooral Faye Dunaway is dan mooi, wanneer ze als de verveelde Bonnie met haar bonestaakbenen en rok boven jarretelhoogte gehesen een haast triomfantelijk sprongetje maakt. Hun medeplichtige chauffeert hun auto hossebossend tegen voor- en achterbumpers van een voor de jaren dertig vol geparkeerd straatje en zet daarmee de noodlottige geweldsspiraal in werking. Maar eerst vluchten ze nog, hobbelend in hun Ford op een hilbilliedeuntje.

Bonnie and Clyde is wel honderd keer gemaakt. Soms heten ze Thelma en Louise, soms Mickey en Mallory. Altijd zijn ze op weg over Amerikaanse interstate highways, even desolaat als de langdurende totaalshots die dat schijnbaar onbewogen registreren. Altijd zijn ze op zoek naar kicks and thrills, even extreem als de close ups die hun verrichtingen uitvergroten en isoleren. Er zit iets aantrekkelijks in hun on-the-road-zijn, maar ook iets beklemmends. Hun drie-eenheid van seks, geweld en snelheid is zo verslavend, dat er geen weg terug meer is.

De hoofdpersonen van road movies sterven altijd in hun auto, het vehikel waarmee ze hun droom najagen. Soms zo bloedig als in Bonnie and Clyde, soms zo bevrijdend als in Thelma and Louise, waarin de roestbak van twee gevluchte huisvrouwen vleugels krijgt boven een ravijn.

Die ontsnapping biedt de film van Arthur Penn niet, althans niet aan het einde. Daarvoor moet je weer helemaal terug naar het begin, naar de lamlendige, licht hysterische Bonnie van Dunaway. Je gaat niet meteen van haar houden, ondanks de close ups van haar lippen en haar wangen, ze is nu eenmaal niet zo kissable, maar je begrijpt wel meteen dat het noodlot, dat daar wuft en dweepziek wordt uitgedaagd, voor haar de enige uitweg is.

Bonnie and Clyde (Arthur Penn, VS, 1967). RTL5, 20.30-22.25u.

NRC Webpagina's
15 FEBRUARI 1999


    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC HANDELSBLAD (web@nrc.nl)