R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
F I L M V O O R A F :
Bonnie and Clyde
DANA LINSSEN
Bonnie and Clyde is wel honderd keer gemaakt. Soms heten ze Thelma en Louise, soms Mickey en Mallory. Altijd zijn ze op weg over Amerikaanse interstate highways, even desolaat als de langdurende totaalshots die dat schijnbaar onbewogen registreren. Altijd zijn ze op zoek naar kicks and thrills, even extreem als de close ups die hun verrichtingen uitvergroten en isoleren. Er zit iets aantrekkelijks in hun on-the-road-zijn, maar ook iets beklemmends. Hun drie-eenheid van seks, geweld en snelheid is zo verslavend, dat er geen weg terug meer is. De hoofdpersonen van road movies sterven altijd in hun auto, het vehikel waarmee ze hun droom najagen. Soms zo bloedig als in Bonnie and Clyde, soms zo bevrijdend als in Thelma and Louise, waarin de roestbak van twee gevluchte huisvrouwen vleugels krijgt boven een ravijn. Die ontsnapping biedt de film van Arthur Penn niet, althans niet aan het einde. Daarvoor moet je weer helemaal terug naar het begin, naar de lamlendige, licht hysterische Bonnie van Dunaway. Je gaat niet meteen van haar houden, ondanks de close ups van haar lippen en haar wangen, ze is nu eenmaal niet zo kissable, maar je begrijpt wel meteen dat het noodlot, dat daar wuft en dweepziek wordt uitgedaagd, voor haar de enige uitweg is.
Bonnie and Clyde (Arthur Penn, VS, 1967). RTL5, 20.30-22.25u.
|
NRC Webpagina's
15 FEBRUARI 1999
|
Bovenkant pagina |