NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

COEN VAN ZWOL
Met Cape Fear (1991) gaf Martin Scorsese de remake weer een goede naam. Hij maakte het zichzelf met deze herfilming van J. Lee Thompson's Cape Fear (1962) dan ook niet al te moeilijk. Het origineel is slechts een platte thriller met een interessant thema: Wat te doen met een stalker die net binnen de grenzen van de wet blijft? Serie-verkrachter Max Cady heeft het gemunt op het gezin van advocaat Sam Bowden, die grenzen moet verleggen om deze bedreiging af te wenden.

Kenners roemen vaak de onderhuidse spanning van het orgineel uit 1962, maar het valt niet mee om nú nog kippenvel te krijgen van Robert Mitchum die zijn buik inhoudt. Het is ook niet verrassend dat Scorsese een veel betere film maakte dan Thompson, de latere huisregisseur van Charles Bronson. Dertig jaar na dato gaat Cape Fear niet langer over een ploerterige asociaal die het Amerikaanse kerngezin belaagt, maar over een Engel der Wrake die een disfunctioneel gezin op de proef stelt. Scorsese bouwt het platte wraak-motief uit tot intelligent zedenspel van schuld, verleiding en beproeving; bouwt vanaf scene één een wurgende dreiging op, die uitmondt in een hallucinerende finale; haalt opmerkelijke vertolkingen uit Robert de Niro en Juliette Lewis; zorgt voor een broeierige, onrustige vormgeving; handhaaft de orginele, dreigende muziekscore.

Een meesterwerk dus? Vreemd genoeg wilden de recensenten Cape Fear in 1991 best meesterlijk noemen, maar beslist geen meesterwerk. Want het was 'maar een thriller'; Scorsese had zijn enorme talent alleen gebruikt om ons bang te maken, zo luidde de kritiek. Voor Scorsese ligt de lat nu eenmaal hoger dan voor gewone stervelingen. Misschien is Cape Fear voor zijn doen wat rechtlijnig en worden de - quasi-religieuze - motieven de kijker al te dwingend door de strot gedouwd. Neem de beruchte scène waar boze wolf De Niro zijn Roodkapje Juliette Lewis verleidt - zeer effectief, maar ook een beetje smakeloos. Of neem het door Max Cady aangerichte Laatste Oordeel en de wedergeboorte van het gezin op de modderige bank van Cape Fear: de finesse van een stoomwals.

Cape Fear maakt met The Last Temptation of Christ en GoodFellas deel uit van een indringend rijtje films van een regisseur die overloopt van het zelfvertrouwen en alle scrupules overboord heeft gezet. Maar daarna had Scorsese kennelijk weer iets goed te maken. Twee jaar later liet hij zich van zijn meest subtiele kant zien met The Age of Innocence, een film waarbij alleen de zeer sterken wakker blijven.

Cape Fear (M. Scorsese, VS, 1991), RTL4, 21.00-23.15u.