Susan Sarandon

In een reeks profielen van hedendaagse filmsterren deze week Susan Sarandon, de van 'Thelma & Louise' bekende 'moeder van alle 'girl power'', die nu in 'Twilight' weer terug is in haar oude rol van intelligente seksbom.

Door PIETER STEINZ

Foto ABC

Afgelopen vrijdag stond ze nog in de rubriek Wereldnieuws van deze krant, in een sexy pose: Susan Sarandon, 52 jaar oud en tijdloos mooi, net als de vampier die ze speelde in de mislukte griezelfilm The Hunger (1983). Na bijna veertig films en één Academy Award (voor het drie jaar oude Dead Man Walking) mocht ze vorige week haar handen en voeten laten vereeuwigen in de Voorhof van de Sterren in het Chinese Theater in Hollywood. Haar donkere ogen, sensuele mond (niet zozeer breed als hooggewelfd), Cleopatra-neus, zwoele stem en roodbruine krulhaar liggen vast op celluloid, en zijn nu te zien in de detectivefilm Twilight.

Sarandon, op 4 oktober 1946 in New York City geboren als Susan Abigail Tomalin, is een van de kleurrijkste laatbloeiers van de Amerikaanse film. In het begin van haar carrière - ze debuteerde als hippie in Joe (1970) - werd ze naar eigen zeggen vooral gecast als meisje-met-pronte-borsten. Zelfs wanneer ze een bleue studente speelde (The Rocky Horror Picture Show, 1975), liep ze voortdurend in haar ondergoed. Pas onder regisseur en minnaar Louis Malle kreeg ze de kans om als actrice te schitteren: haar eerste Oscar- nominatie ontving ze voor haar rol als serveerster in Malle's Atlantic City (1980). Daarna zouden er nog vier volgen. 'The thinking man's sex bomb' werd Sarandon in de jaren tachtig genoemd, vooral nadat ze in de honkbalfilm Bull Durham (1988) in de rol van super-groupie het hoofd van de door Tim Robbins en Kevin Costner gespeelde personages op hol had gebracht. Met de twaalf jaar jongere Robbins begon ze ook in het echte leven een relatie; hij regisseerde haar in de politieke satire Bob Roberts (1992) en in haar op een na beste film Dead Man Walking, waarin ze zonder wierookdamp en tranentrekkerij de katholieke anti-doodstraf-activiste Zuster Helen Prejean speelde. Bij het aannemen van de Oscar voor de Beste Hoofdrol haalde de politiek geëngageerde Sarandon zich de woede van Hollywood op de hals door de Amerikaanse regering te hekelen wegens het terugsturen van Haïtiaanse vluchtelingen met aids.

Sarandon is een veelzijdig actrice die even gemakkelijk een sexy heks speelt (The Witches of Eastwick) als een vertwijfelde moeder (Lorenzo's Oil). Toch zou ze nog steeds een ster in de marge zijn, als ze niet in 1991 die ene beroemde film had gemaakt: Thelma & Louise, waarin ze met Geena Davis aan haar zijde een verkrachter neerschiet, een vrachtrijdende geilaard de stuipen op het lijf jaagt, Brad Pitt complimenteert met zijn mooie kontje, en ondertussen de sterren van de woestijnhemel acteert.

De laatste scène van de film, waarin ze Davis een afscheidszoen geeft - naar verluidt tegen de zin van regisseur Ridley Scott - en liever het ravijn inrijdt dan zich over te geven, maakte haar tot een rolmodel van de neo-feministische beweging. Of zoals we tegenwoordig zouden zeggen: de moeder van alle girl power.

Meer sterren