In: Cinecenter, Amsterdam; Metropole 3, Den Haag; Camera 3, Groningen.

Een glimlach voor de ouderdom

Door HANS BEEREKAMP
Trendwatchers voorspellen al een tijdje dat de begrippen 'jong' en 'sexy' ontkoppeld zullen worden. Misschien komt een film als Twilight van Robert Benton, een hommage aan de schoonheid en de wijsheid van de ouderdom, in een decor van nog net niet vergane glamour, dus precies op tijd.

De opnamen begonnen twee jaar geleden, in de villa in Santa Monica die de fameuze art director Cedric Gibbons in 1929 voor zijn bruid Dolores Del Rio liet bouwen. Daar wonen in de tegenwoordige tijd een stervende ex-Hollywoodster (Gene Hackman, inmiddels 68) en zijn tweede vrouw (Susan Sarandon, 52), met als permanente logé een door alcoholproblemen minder effectief geworden privé-detective (Paul Newman, 73).

De ster wordt gechanteerd met een louche affaire uit een ver verleden, die Newman op mag lossen voor het te laat is. Zo stuit hij op een andere criminele klusjesman (James Garner, 70).

Schrijver-regisseur Benton (66) is zoals in zijn meeste films (de bekendste is nog steeds Kramer vs. Kramer uit 1979) niet voor één gat te vangen. Twilight is onder meer een intelligente modernisering van het Californische universum van Chandler en Hammett, een psychologische studie van zelfverwezenlijking aan het einde van het leven en een vehikel voor sterren als Newman, Hackman en Sarandon, die als goede wijn steeds beter en aantrekkelijker lijken te worden.

Een grote film werd Twilight echter niet, al was het maar omdat dit genre al zo vaak eerder is beproefd, ook door Benton zelf: in het superieure The Late Show (1977) was Art Carney al een bejaarde private-eye, die door zijn spitse levenswijsheid uiterst prettig gezelschap in de bioscoop was.

Ook Twilight is vooral een aangename ervaring, goed voor een glimlach en een grijns, en geen film die lang in de herinnering blijft. Het is mooi dat zulke films nog gemaakt worden in Hollywood, entertainment op redelijk hoog niveau met meer smaak dan pretentie. Nog bijzonderder is het dat zo'n film de Nederlandse bioscoop weet te halen. Als de gemiddelde leeftijd van de filmkijker niet hoger wordt, zullen dit soort, in drie kopieën uitgebrachte pareltjes het nog moeilijk gaan krijgen in de uitsluitend in twintigjarigen geïnteresseerde markt voor blockbusters.