NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

COEN VAN ZWOL
,,De eerste vraag die iedereen zich zal stellen is: waarom dit opnieuw verfilmen?'', zei Francis Ford Coppola in de zomer van 1991. ,,Dan antwoorden we: het wordt emotioneel de meest intense Dracula ooit gemaakt.''

Emotie? Zeg maar seks. Bram Stokers' Dracula (1992) is een van de meest hitsige afleveringen van de Dracula-sage ooit vertoond, porno-Dracula's niet meegerekend. Het is twee uur lang kreunen, sabbelen en zuigen bij strijklicht. Coppola blijft dicht bij de roman van Stoker, maar wat daar impliciet is, maakt hij expliciet. Stokers Dracula draaide om verdrongen seksualiteit, met name om Victoriaanse angst voor vrouwelijke lust, die, naar men begreep, opgewekt werd door duistere, exotische types. Daartegen bestaat slechts één remedie: een blank-houten staak in het schuldige lichaam. Bram Stoker's Dracula is een bij vlagen overdonderend en intens, maar ook langdradig liefdesdrama. De verhaallijn, nooit Coppola's sterkste punt, raakt verstrikt in een kreupelhout van historische verwijzingen en Freudiaanse symboliek. Dat de film desondanks niet door het bordkarton zakt, is vooral te danken aan de hoofdrol van Gary Oldman, die van de graaf een en al onvervuld en schuldig verlangen maakt. Als belichaming van duistere drift heeft de graaf bij Coppola overigens weinig concurrentie. Zelden een collectie dodere dienders gezien dan de minnaars van zijn prooien Lucy en Mina.

Dracula is gemankeerde, oogverblindende operette, maar griezelig wordt het nooit. De graaf was allang een camp-figuur, maar zelfs als hij serieus wordt genomen, zoals bij Coppola, blijkt hij nog slechts een smachtende loner te zijn. En dat geldt eigenlijk voor alle klassieke filmmonsters die de laatste tien jaar weer hun opwachting mochten maken; het monster van Frankenstein, Dr Jekyl/Mr Hyde, de Weerwolf. Een monster dat zijn zielenroerselen met ons deelt, is niet enger dan een doorsnee gast van Oprah Winfrey. Griezelen vereist mysterieus, onvoorspelbaar, nietsontziend kwaad. Fijn dat er nog seriemoordenaars zijn.

Bram Stoker's Dracula (Francis Ford Coppola, VS, 1992), Belg.1, 23.20-1.21u.