NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

BAS BLOKKER
Een ontdekking is fijner dan een aanbieding. Het is zaliger te vinden dan te ontvangen. Het was leuker, om waar wat te noemen, om Reservoir Dogs te zien dan Jackie Brown. Het zal wel te maken hebben met de behoefte aan exclusiviteit in tijden van massamedia. Het idee dat iedereen tegelijk de portemonnee trekt voor een paar tientjes tegen orkaan Mitch! Je gaat toch onmiddellijk op zoek naar een geheel particulier goed doel, waar niemand anders aan denkt.

Niets spannender dan suf over de tv te surfen en ineens een goudader aan te boren. De eerste keer Blackadder. Of Duivels, maar dat is alleen rond Amsterdam te zien. Of Soap, honderd jaar geleden bij de TROS nota bene (toen surfen nog hinkelen was). Of Theo en Thea, iets minder lang geleden, verscholen in het zondagochtendprogramma van de VPRO.

Ineens schakel je over op Volle Aandacht - en je voelt dat dit deel van de ether nog door niemand is betreden.

Ik moet eerlijk zeggen dat Theo en Thea bepaald geen ontdekking van mij was toen ik voor het eerst de moeite nam te kijken. De hints en aanmoedigingen zoemden om je hoofd. Ze waren een beetje pathetisch, al die volwassenen, die maar zeiden dat dat kinderprogramma zo leuk was. Tot ik keek.

Theo en Thea (Arjan Ederveen en Tosca Niterink) waren verschrikkelijk leuk. Ze praatten tegen ons, onder hun hazetandjes vandaan, zoals nog nooit iemand tegen ons had gepraat. Als het niet zo'n dood woord was zou ik zeggen: onbevangen. Hun twintig minuten zaten boordevol terzijdes, wankele associaties en bekende Nederlanders die uit hun rol vielen. En er zat de ernst in die alle kinderen kenmerkt, de ernst die nodig is om iets uit te leggen. ,,Bloot, wat is dat eigenlijk?''

In die zin, maar dan alleen in die zin, zou je ze kunnen vergelijken met de mensen die de Stratemaker-opzee-show maakten, en later J.J. de Bom, voorheen kindervriend.

Zaterdag worden ze herhaald, Theo en Thea.

Is dat fijn? Voor wie dan?

Laat ik het zo zeggen: stel je voor dat van de legendarische en vernietigde tv-serie Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer ineens toch een kopie zou opduiken, uit een stoffige hutkoffer op een hooizolder ergens in Drenthe. En dat de KRO dat nog eens gaat uitzenden. Kun je je voorstellen hoe dat zal gaan? Voorbeschouwingen in alle kranten en tijdschriften. Alle uitzendingen van Ontbijt-tv, Middageditie, B&W, Karel en NOVA zouden ermee worden dichtgeplamuurd. We zouden Harrie Geelen weer van stal halen, Elsje de Wijn en Huib Broos.

Ouders zouden hun kinderen gekmaken met hun enthousiasme. O, dat is echt nog uit de tijd dat ik klein was, dat is het beste programma ooit gemaakt - en ze zouden hun kinderen vastbinden op de Berend-Boudewijn-tv-stoel. En dat hele, uitgeserveerde Hamelen zou voor hun ogen verkruimelen. Ze zullen de decors bordkarton vinden, de strakke legging van Rob de Nijs uit de mode. En wanneer wordt het nou echt spannend? Die vage ster, die nu mat fonkelt in een ver sterrenstelsel, zou voorgoed uitdoven.

Zaterdag wordt een uitzending herhaald van Theo en Thea in de gloria. Herhaald is eigenlijk niet het goede woord. Ze worden opgebaard op de katafalk van de nachttelevisie. Weerzien op 3, in het rijtje Fred Haché Show en Hadimassa. Niet als programma, maar als museumstuk. Om vijf over half een 's nachts mogen we - voorzichtig, niet aanraken, alleen kijken. Hoezo kinderpret? Volwassenensentiment!

Theo en Thea in de Gloria, afl. Bloot. Ned.3, zaterdag, 0.35-1.00u.

Ook 21 en 28 november worden afleveringen herhaald.