NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

HANS BEEREKAMP
Thamesmead is een weinig opbeurende betonnen voorstad van Londen. In het toneelstuk van Jonathan Harvey Beautiful Thing, dat voor film bewerkt werd door de debuterende regisseuse Hettie MacDonald, wonen op dezelfde flatgalerij twee jongens van zestien, Jamie en Ste. De laatste wordt door zijn vader en oudere broer voortdurend in elkaar geslagen, Jamie heeft een iets verlichter moeder, kettingrokend als een heldin uit een film van Mike Leigh. Dan is er nog een luidruchtig haar bewondering voor Mama Cass te kennen gevend zwart buurmeisje van dezelfde leeftijd.

Beautiful Thing is slechts ten dele te kenschetsen als een staaltje volks Brits realisme. De makers noemen het 'an urban fairy tale', vooral omdat iedereen na afloop lang en gelukkig lijkt verder te leven, zo suggereert een euforische finale onder de klanken van Dream a Little Dream of Me. Deze rooskleurige ingreep in de werkelijkheid, eerder beproefd door Hanif Kureishi en Stephen Frears in My Beautiful Laundrette, dient ook om te verhullen dat Beautiful Thing eigenlijk een emancipatiefilm is. De vriendschap tussen de twee jongens krijgt namelijk allengs een homoseksueel karakter, en daar staan in dit milieu strenge sancties op: bespotting, verstoting, mishandeling. In Beautiful Thing valt dat allemaal in tweede instantie reuze mee, en gaan Ste en Jamie, zijn moeder en het buurmeisje, met z'n allen gezellig uit naar de nichtenkroeg, waar die avond een mannelijke stripper het iedereen naar de zin zal maken.

Het is niet slecht en het is zeker niet fantastisch, wel sympathiek. Tegelijkertijd is dat mijn grootste bezwaar tegen Beautiful Thing, dat de makers zo vreselijk hun best hebben gedaan een sympathieke film te maken. Zo aardig zijn die personages nu ook weer niet.

Beautiful Thing (Hettie MacDonald, VK'96), Belg.2, 20.30-22.00u.