NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

HANS BEEREKAMP
In de vorige week door de NPS uitgezonden documentaire over Romy Schneider zat een journaalfragment uit het archief over de aankomst van de actrice op het vliegveld van Nice in 1968. Ze zou daar herenigd worden met haar voormalige verloofde Alain Delon, om samen de hoofdrollen te spelen in de film La piscine. Hoewel beiden in alle toonaarden beweerden er naar uit te kijken om weer samen voor de camera te verschijnen, was de stemming behoorlijk zenuwachtig.

In tegenstelling tot de paparazzi hadden Delon en Schneider natuurlijk ook het door Jean-Claude Carrière geschreven scenario gelezen en wisten ze dat het verhaal van de film hen min of meer op het lijf geschreven was: een Kammerspiel rond een zwembad bij een villa in de buurt van St. Tropez, waar twee geliefden aan het einde van hun relatie maar niet los kunnen komen van elkaar.

De broeierige sfeer, verhoogd door de eenheid van plaats, maakt van de dertig jaar oude film nog steeds een behoorlijk opwindende aangelegenheid. Het succes van de film in de bioscoop kan niet los gezien worden van de pikante lichamelijkheid die regisseur Jacques Deray wist op te roepen. Deray, een specialist in het policier-genre en lange tijd de huisregisseur van Delon, heeft maar weinig films gemaakt die ook visueel zo spannend zijn als La piscine.

Vooral in de eerste helft is de spanning tussen de vier belangrijkste personages onderhuids, een kwestie van blikken en heimelijk verlangen. Schneider en Delon krijgen bezoek van een playboy (Maurice Ronet), die een oude vriend van de man en een ex-minnaar van de vrouw is. In zijn gezelschap bevindt zich ook een zeventienjarige dochter (de toen nog nauwelijks bekende Jane Birkin), die de zinnen prikkelt van Delon, zeker nadat het gedonder tussen haar vader en Schneider weer begonnen is.

Een hoogtepunt in de filmgeschiedenis is La piscine zeker niet, wel een ambachtelijk goed gemaakte zwoele zomeravondfilm, die minder verouderd blijkt dan je misschien verwachten zou.

Het uur van de wolf: La piscine (Jacques Deray, Frankrijk, 1969), Ned.3, 22.56-0.57u.