NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Raymond van den Boogaard
In een seizoen waarin het televisieaanbod bijna geheel gekenmerkt wordt door zielloze herhalingen en slappe aftreksels van wat de televisie de rest van het jaar voor middelmatigs te bieden heeft, weten ze bij de VPRO een inventieve en interessante avond samen te stellen.

Neem Pizzeria Inferno, een met bescheiden videomiddelen gemaakt jongerenmagazine, gewijd aan de problemen van Marokkaanse jongeren in Amsterdam-West. Wat je noemt een goed idee, maar daar is ook alle aardigs mee gezegd, want Pizzeria Inferno deugde inhoudelijk van geen kant. Een advocaat van een van de jongeren wier arrestatie daar onlangs tot rellen leidde, die het - zoals een advocaat betaamt - voor zijn cliënt opneemt; een politiewoordvoerder wiens woorden zo suggestief worden gemonteerd dat het lijkt alsof hij iets te verbergen heeft; een autochtone buurtbewoner die een racistische opmerking maakt.

Wat was van dat alles de demonstrerende werking? Duidelijk werd alleen dat de makers van Pizzeria Inferno het voor de jongens opnamen en meenden dat de politie slecht gehandeld had - maar dat met behulp van een camera aantonen, wilde maar niet lukken. De zeer reële problemen met groepen jongeren in Amsterdamse stadswijken, die in feite van mening zijn dat de politie niets in hun wijk en gemeenschap te maken heeft, en dat zíj wel zullen uitmaken of iemand met een pistool een scooter mag stelen of zonder veiligheidsriem mag autorijden, hadden een betere behandeling verdiend dan dit geklungel.

Michael Zeeman interviewt in de zomermaanden schrijvers in Kamer met uitzicht. Ik zie hem dat liever doen dan het winterse Zeeman met boeken presenteren. Het forum van vaste gasten dat boeken bespreekt, heeft een hoog 'ons soort mensen'-gehalte dat mij stoort: cultuur dient serieus behandeld te worden en tegelijkertijd voor iedereen te worden opengesteld. Serieus is Zeeman in Kamer met uitzicht zeker, en aan zijn vragen aan Malika Mokkedem en Ian McEwan kon diepgang niet worden ontzegd. Alleen lijkt twee schrijvers in een uitzending van een half uur wat veel: met beide gasten had Zeeman vermoedelijk moeiteloos een heel uur kunnen vullen. Bij Mokkedem slaagde Zeeman, die het duidelijk vooral over de boeken wil hebben, er eigenlijk niet in de algemeenheden waarin de schrijfster grossierde, te doorbreken, terwijl het bij McEwan soms zo in detail over diens boeken ging, dat als je die niet gelezen hebt, veel langs je heenging. Wel had McEwan een hele mooie quote: 'wreedheid is een gebrek aan verbeelding'.

Zeer fraai was de Italiaanse, gedeeltelijk gespeelde documentaire De kindertijd voorbij. Vooral indrukwekkend was de bijdrage van Gianni Amelio, waarin Bosnische kinderen over hun oorlogservaringen vertellen. Het hart draait je om bij het zien van al die ernstige achtjarigen, die hun best doen samenhangend verslag te doen van de dood van hun moeder, hun broertje. Ook de haat is in de kinderziel soms al aanwezig: als ze groot zijn, en het weer oorlog wordt, zullen ze iemand uit het andere kamp doden, als vergelding.

Bepaald origineel is Moondive, waarin voor de gelegenheid samengebrachte muzikanten van verschillende stijlen binnen vier dagen een muziekstuk in elkaar draaien, dat dan in het Amsterdamse Paradiso wordt opgenomen. De formule leverde gisteren onder leiding van dj Ronald Molendijk aardige muziek op, maar ook niet veel meer dan dat. Of althans: veel meer was er niet te zien. Want weliswaar werd de concertregistratie vooraf gegaan door een reportage over de manier waarop de muzikanten voor de repetities tezamen komen, maar over de daadwerkelijke muzikale totstandkoming hoor je eigenlijk niets. Toch was de muziek bij tijd en wijle duidelijk meer dan het spelend of zingend aanbrengen van versieringen bij de beats van de dj. De nadrukkelijke aankondiging aan het begin van Moondive, dat bij dance alles ondergeschikt is aan het ritme, en het streven de luisteraars in beweging te brengen, getuigde dus niet alleen van een nogal beperkte visie op wat je met deze muziekstijl kunt doen, maar deed ook geen recht aan het muzikale resultaat van de onderneming.