NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Frits Abrahams
,,Wat is er mis met dit land?''

,,Dat er te veel buitenlanders zijn die het verpesten.''

Is dit een flard van een gesprek bij de bakker in Spangen of in de Pijp? Of luisteren we hier een conversatie af tussen Janmaat en zijn jongste neefje?

Nee. Het is een dialoog uit New York Police Department Blue, de succesvolste Amerikaanse politieserie van de laatste jaren, in Nederland elke donderdagavond uitgezonden door de NCRV.

Over deze serie moet ik hier even met andere trouwe kijkers een ernstig gesprek voeren, zo'n gesprek tussen mensen die altijd geestverwanten van elkaar zijn geweest, maar geleidelijk beseffen dat er een kloof tussen hen is gegroeid. Ik begin namelijk behoorlijk uitgekeken te raken op deze serie, die ooit tot mijn favorieten heeft behoord.

Vorig jaar bracht ik al in een stukje mijn mogelijke afvalligheid ter sprake - wat mij niet in dank werd afgenomen - nu moet ik bekennen dat het uur van de scheiding der geesten definitief is aangebroken. Mocht deze serie volgend seizoen doorgaan, dan zal ik niet meer tot de vaste kijkers behoren.

Het zijn harde woorden, dat besef ik, maar hier zit ik, en ik kan niet anders. Dat heeft niets te maken met dialogen als de hierboven geciteerde, integendeel. Het gebrek aan politieke en sociale correctheid is juist een van de aardige kanten van de serie. De rechercheurs uit het hartje van New York zijn geen engelen, maar rauwe jongens die het hart op de tong dragen. Met name Andy Sipowicz is een xenofobe diehard die zijn hekel aan zwarten en Latino's zelden verdoezelt. De geciteerde zin over buitenlanders is dan ook van hem afkomstig, en werd overigens schitterend gepareerd door zijn collega Bobby Simone: ,,Sipowicz is de enige autochtone Pool van het land.''

Sipowicz, ex-alcoholicus, is een proleet en een ploert, die er niet voor terugdeinst verdachten met geweld een bekentenis af te persen. Hij krijgt wel eens een vermanende opmerking over zijn gedrag, maar toch kan hij ermee doorgaan. Ik vermoed dat we hier te maken hebben met impliciete kritiek van de makers op de hardhandigheid, waarvan de New-Yorkse politie de laatste jaren steeds vaker beschuldigd wordt.

Tegelijkertijd - heerlijk cliché - is Sipowicz een man met een klein hartje, bij wie je zonder aarzeling kunt onderduiken als de nood aan de man komt. Zo moest Sipowicz dit seizoen een moordzaak uitzoeken, waarbij een vrouwelijke collega van zijn kantoor was betrokken. Deze vrouw beweerde dat haar vriend zichzelf met wurgseks om zeep had geholpen.

De vrouw wil met niemand over de zaak praten, behalve met Sipowicz: ,,Want hij neemt de mensen zoals ze zijn.'' (Behalve dan die zwarten en Latino's). Sipowicz ondervraagt haar scherp en merkt dat de vrouw haar vriend een handje heeft geholpen - uit jaloezie omdat hij steeds meer meesteressen had. Sipowicz kan haar slachten, maar hoewel hij een hekel aan de vrouw heeft, besluit hij haar te sauveren. Hij raadt haar aan bepaalde zaken voor de openbare aanklager te verzwijgen om aan vervolging te ontkomen.

Zo'n aflevering bevat alle ingrediënten die de serie zo populair heeft gemaakt: groezelige, maar zeer inleefbare motieven bij daders, en een politie die daar soms genadeloos, soms barmhartig op reageert, omdat ze ook maar het product is van haar eigen onmacht en verscheurdheid.

Helaas is het de makers niet gelukt deze lijn vast te houden. Ze zijn door hun verhalen heen, denk ik wel eens. In bijna elke aflevering zien we onderling volkomen verwisselbare delicten in zwart junkieland. Bovendien worden de privé-levens van de agenten met de dag oninteressanter. Er wordt nu al wekenlang doorgezeurd over een rechercheur die spermadonor moet worden voor een collega. Zelfs Sipowicz is braver geworden sinds hij een nakomertje heeft gekregen.

Het is mooi gewéést.