NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur HANS KLIPPUS
AMSTERDAM, 10 APRIL. Hij wil best praten, maar wel met de telefoon in de buurt. Al Luginbill gaat bijna op het toestel zitten. De coach van de Amsterdam Admirals heeft al na de eerste competitiewedstrijd een speler naar huis gestuurd en zoekt met spoed een vervanger. Telefonisch leest Luginbill het reisschema naar Nederland voor aan de Amerikaan die hij graag wil hebben. De coach waarschuwt de speler dat hij vooral zijn paspoort niet moet vergeten. ,,Johnny, come ready to play!'', besluit hij het gesprek.

De competitie in Europa duurt amper tweeënhalve maand, maar de 51-jarige coach is het hele jaar bezig met de Admirals. Constant speurt Luginbill in de Verenigde Staten naar geschikte spelers. Hij bezoekt wedstrijden en trainingen, bekijkt videobanden en praat met spelers, zaakwaarnemers en scouts. Voor dit seizoen lichtte hij liefst negenhonderd man door. ,,Ik ken de spelers vaak beter dan ze zichzelf kennen'', stelt Luginbill. ,,Het is belangrijk dat ik precies weet hoe iemand in elkaar zit. Domme mensen kunnen geen football spelen. En ik kan me geen missers permitteren.''

In Amerika is er interesse genoeg om in Europa te spelen. Voor spelers die van de scholen afkomen en zij die het in de grote National Football League (NFL) net niet redden, biedt de competitie aan de andere kant van de wereld uitkomst. ,,Zo kunnen ze zich misschien in de kijker van de grote clubs spelen. Er zijn duizenden geïnteresseerden.''

Met de coaches van de vijf andere Europese ploegen wikt, weegt en beslist Luginbill over het lot van die grote groep. Hij moet soms meedogenloos zijn, want er kunnen elk jaar maar 36 Amerikanen mee naar Amsterdam. De overige zes spelers in de selectie moeten volgens de reglementen niet-Amerikanen zijn, in de huidige situatie van de Admirals vijf Nederlanders en een Japanner.

,,Luginbill is hard, maar eerlijk'', oordeelt voormalig profvoetballer Silvio Diliberto, tegenwoordig kicker van de Admirals. ,,Hij zegt waar het op staat. Daar houd ik wel van. Ik heb in het voetbal een paar eikels als trainer meegemaakt, ongelooflijk. Die durfden nooit te vertellen waarom iemand niet stond opgesteld. Dat zal je met Luginbill niet meemaken.''

Op het trainingsveld in Amsterdam-Geuzenveld blijkt hoe Luginbill tekeer kan gaan. De coach foetert een speler uit die met zijn ogen dicht een actie heeft uitgevoerd. ,,Misschien kan jij maar beter je koffers pakken!'' Luginbill is duidelijk de grote man op het veld. Hij heeft meer assistenten dan Guus Hiddink bij de KNVB en zij doen het meeste werk. Luginbill volgt met de armen over elkaar de verrichtingen van zijn spelers en grijpt in als hij dat nodig acht. De training van de Admirals is een spektakel op zich. In vol ornaat oefent de selectie de spelpatronen. Vanaf twee hoogwerkers worden alle bewegingen op video vastgelegd.

Luginbill is aan zijn dertigste jaar als coach bezig. American football is zijn leven. Ook zijn twee kinderen, de tweeling Kerry en Tom, zijn werkzaam in deze sport. Luginbill meldde zich vier jaar geleden bij het hoofdkwartier van de NFL in New York voor een functie in Europa. Hij kwam in Amsterdam terecht, maar het had net zo goed Barcelona, Londen of Frankfurt kunnen worden. Zelf had Luginbill daar geen zeggenschap in. Maar hij had vrede met Amsterdam. Zoals een echte Amerikaan betaamt, is Luginbill lovend over alles en iedereen in Nederland. Hij vindt Amsterdam ,,een geweldige stad'', de mensen ,,vrolijk en fantastisch'' en uiteraard heeft het football hier toekomst. ,,No question in my mind.'' Luginbill: ,,Luister, we komen hier niet om jullie voetbal te vervangen. Dat zou ook niet kunnen. We willen alleen maar onze sport ook buiten Amerika bekendmaken. Wie de regels een beetje begrijpt, zal het leuk vinden. Dat weet ik zeker. De mensen moeten even wennen aan al die onderbrekingen. Ze moeten begrijpen dat in die tijd de volgende actie wordt voorbereid.''

De NFL lijdt in Europa nog altijd een verlies van zo'n tien miljoen dollar per jaar. Maar over Amsterdam zijn de Amerikaanse bestuurders tevreden. De toeschouwersaantallen zijn elk jaar nog gegroeid, vorig seizoen was er een gemiddelde van zo'n 14.000 per wedstrijd. Voor de eerste thuiswedstrijd van zondag worden meer dan 20.000 bezoekers verwacht in de Arena. Met een professionele organisatie doen de Admirals er alles aan om de mensen warm te krijgen voor hun sport. Zo worden er het hele jaar door scholen bezocht en is er voor elke wedstrijd een groots programma, de Pre Game Party. Het probleem van de NFL ligt ook in andere speelplaatsen, zoals Barcelona en met name Londen. In het voetbalstadion van Crystal Palace kwamen afgelopen zondag nog geen 7.000 toeschouwers naar het eerste duel van de Monarchs die ook nog eens een fikse nederlaag leden. Daarentegen floreert de NFL in Duitsland, met Rhein Fire Düsseldorf en Frankfurt Galaxy als deelnemende teams. De kans is groot dat de Amerikanen in de nabije toekomst in nog twee Duitse steden, Berlijn en Hamburg, ploegen zullen laten spelen.

Luginbill vindt het prima, als hij maar in Amsterdam mag blijven. Hij wil nog jaren bij de Admirals blijven werken. ,,Dit is de mooiste baan die ik ooit heb gehad'', zegt hij enthousiast. Maar ook voor de baan van coach in Europa bestaat in Amerika veel belangstelling. ,,We moeten winnen'', beseft Luginbill. ,,Het is de hoogste tijd voor de hoofdprijs, de World Bowl.''

De Admirals hebben in de drie Europese seizoenen van de zes deelnemende ploegen het beste gemiddelde (negentien zeges, elf nederlagen), maar werden nog nooit kampioen. In 1995 werd wel de grote finale gehaald, in het voor Luginbill zo dierbare Amsterdamse Olympisch Stadion. Frankfurt was toen te sterk voor de Admirals. ,,Ik beleefde een van de pijnlijkste momenten van mijn leven'', vertelt Luginbill. ,,Bij mijn opkomst voor de finale gleed ik uit. Het veld was glad door de regen. Mijn schouder was ontwricht. Ik heb de eerste tien minuten moeten missen, daarna was ik er weer. Ik had pijn, maar een goede coach laat zich daardoor niet ontmoedigen.''