NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Frits Abrahams
Als Willem van Hanegem op de tv huilt, kun je in heel Nederland een speld horen vallen.

Wanneer was het de vorige keer?

Van zijn ontslag als trainer van Feyenoord, enkele jaren geleden, staan mij geen beelden bij. Hij móet toen veel gehuild hebben, maar hij hield zich verborgen voor onze meewarige blikken. Ik herinner me van de radio zijn stem aan de telefoon: dof, gelaten, afstandelijk - iemand bij wie het verdriet onder de huid is gekropen en daardoor onbenoembaar is geworden.

Nee, de huilende Van Hanegem kennen wij vooral uit 1978. We bevinden ons in de aanloop naar het wereldkampioenschap voetbal in Argentinië. Moet de in zijn nadagen verkerende vedette nog wel mee met het Nederlands elftal? Wij voetballiefhebbers zijn ons van geen kwaad bewust: natúúrlijk moet hij mee.

Zelf bewaarde ik bijzondere herinneringen aan het wereldkampioenschap van vier jaar eerder in West-Duitsland. Ik zat toen voor mijn werk in Engeland en moest het grootste deel van het toernooi via de BBC volgen. De Engelse commentatoren waren vooral verrukt van 'Ven Hennegem'. Zo'n fenomeen hadden ze nooit eerder bestudeerd. Een statische voetballer die snelheid in het spel bracht door de bal het werk te laten doen. Steekpassjes, boogballetjes, effectvolle schoten - en dat alles uitgevoerd met één krom been, het linker nog wel. Het was unbelievable.

Ik zwoer Van Hanegem eeuwige trouw en schrok me dan ook vier jaar later een hoedje toen plotseling bleek dat hij 'tegenstanders in de groep' had. Ze vonden dat zijn tijd geweest was.

We moeten nu even terug naar de klassieke scène uit 1978 bij dat tuinhek nabij Van Hanegems woning op het Zuid-Hollandse platteland. Van Hanegem vertelt interviewer Kees Jansma dat hij niet meegaat naar Argentinië. Het wordt ons niet duidelijk wat er precies aan de hand is, maar het moet verschrikkelijk zijn. Willem huilt. Het is een geluidloos soort snikken waarbij de tranen naar binnen geperst worden. Jansma is sprakeloos en wij met hem. Groter voetbalverdriet zullen we nooit meer aanschouwen.

Gisteravond zagen we Van Hanegem terug bij Frits Barend en Henk van Dorp op RTL 4. Er leek niets aan de hand, maar misschien hadden we gewaarschuwd moeten zijn toen er opeens een vreemde aanvaring ontstond tussen Van Hanegem en vaste gast Jan Mulder.

Wat Mulder van Van Hanegem als voetballer had gevonden? ,,Een geweldige speler'', zei Mulder, ,,maar hij was er te veel op uit om anderen een beetje invalide te maken.''

,,Ik heb er nooit iemand uitgeschopt'', reageerde Van Hanegem nogal verontwaardigd. Mulder haalde ongelovig zijn schouders op. ,,Ik heb het nooit begrepen, dat op die enkeltjes mikken'', zei hij. ,,Als hij dat niet had gehad, was hij nog beter geweest.''

Nu werd Van Hanegem écht kwaad. ,,Jij zei bij het Nederlands elftal tegen ons dat wij domme Hollanders waren.'' ,,Kan ik me niet herinneren'', zei Mulder. ,,Ik heb jou wel eens een tikje gegeven'', ging Van Hanegem door, ,,maar toen had je het er naar gemaakt.''

Wat vond je van Mulder als voetballer, wilde Barend weten. Van Hanegem uit de grond van zijn hart: ,,Hij kon wel aardig spelen, maar hij was een heel vervelende gozer. Een sarder.''

De ruzie verzandde. Maar toen! Barend en Van Dorp toonden beelden waarop we Van Hanegem als een vader in de weer zagen met geestelijk gehandicapten, die bij AZ elke week komen schoonmaken. Zo´'n vader hadden we allemaal wel willen hebben. In de studio stelde Barend nog een vraagje over zijn omgang met de gehandicapten.

Toen gebeurde het. Het kolossale hoofd zakte tussen de schouders, het boog zich voorover om onze blikken te ontwijken en het huilde. Willem huilde weer. Barend, Van Dorp, Mulder en wij allen thuis deden het enige wat ons te doen stond: zwijgen en slikken.