NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

ROB SCHOOF
Voor de gemiddelde Indiase burger was het niets minder dan een ramp toen de grote buitenlandse televisiebaronnen hun intrede deden op de Indiase markt.

Tot die tijd kon je ze nog zien in de slums van Delhi, Calcutta of Bombay: tientallen mensen rond een krakend en sneeuwend zwart- wit-toestelletje met afgebroken antenne. Het was nauwelijks te zien, maar ze keken naar cricket, de obsessie van het subcontinent.

Hoewel de golfplaten hutjes geen elektriciteit hebben, brandt op veel plaatsen een peertje. In sommige staat zelfs een tv aan. De stroom wordt gewoon afgetapt van de elektriciteitsdraden op straat. Op deze manier wordt in New Delhi veertig procent van alle elektriciteit gestolen. Dat is te verdedigen, want cricket gaat nu eenmaal voor alles in India.

Met de entree van de kabel werd het lastiger. Niet dat het cricket- aanbod erop achteruitging, in tegendeel. De Murdochs van deze wereld weten precies wat de Indiër lekker vindt. Dus geven zij dat, uren, dagen achter elkaar.

Elk cricketbat dat waar dan ook op aarde wordt opgetild, komt in India op televisie. Soms op drie netten tegelijk.

Alleen op zondagavond, als in Nederland wordt afgetrapt voor de PTT Telecompetitie, schakelt ESPN rechtstreeks over naar Nieuw-Galgenwaard, het Oosterpark of de Kuip. Het heeft iets onfris om na een dag sleuren door de stoffige, klamme en straatarme achterbuurten van Calcutta de televisie aan te knippen en midden in de live-uitzending van Groningen-De Graafschap te vallen.

Maar Europees voetbal is een bijgerecht. Neem deze week: om half tien 's ochtends begint de vijfdaagse cricketwedstrijd tussen India en Australië. Het duurt tot een uur of vier 's middags. Dan om 14.00 uur, op een ander net, de vijfdaagse testmatch tussen Zuid-Afrika en Sri Lanka; voor wie er dan nog geen genoeg van heeft, begint om 19.30 uur de vijdaagse wedstrijd tussen West-Indië en Engeland. Al deze landen spelen drie, vijf of zes vijfdaagse wedstrijden tegen elkaar en gaan dan naar een ander land voor een nieuwe serie.

Vijfduizend uur cricket per jaar. Wat goed dat elk continent zijn eigen tijdzone heeft!

Het is daarmee nog niet gedaan, want ook de nationale zender Doordarshan leest de kijkcijfers. Met een potentieel van 970 miljoen mensen sturen zij graag zes camera's naar het damescricket, het jeugdcricket, de gewone competitie, het veteranencricket of gewoon naar de cricketquiz.

Het is nog niet klaar, want geen sport zonder reclame. Cricket leent zich er uitstekend voor: het spel steekt zo in elkaar, dat de wedstrijd elke vier minuten één minuut wordt stilgelegd. En zo voeren twee Amerikaanse frisdrank-ondernemingen die enkele jaren geleden over de hoge tariefmuren waren geklommen, een geweldige strijd om de smaak van de Indiase consument.

De strijd tussen Coca Cola en Pepsi is zelfs zo hevig, dat binnen de nationale cricketploeg van India twee kampen zijn ontstaan: zij die 'More Cricket, More Pepsi' mogen zeggen en zij die de regel 'The Real Refresher' uit het hoofd hebben moeten leren. Volgens een hardnekkig gerucht werd onlangs een uiterst succesvolle speler gepasseerd omdat hij voor de verkeerde cola had gekozen.

Indiërs houden van cricket, net zoals de Srilankanen, de Pakistani en de Bengalen. De binnenkomst van de commerciële televisie in een arm land brengt één groot probleem met zich mee. Waar haal je in een modderig straatje, ver weg van de dure expat-enclaves, zo snel een kabelaansluiting vandaan?