NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

FRITS ABRAHAMS
Het is drie uur 's nachts, en ik zit naar Tareq Aziz te kijken, de Iraakse vice-premier. Hij is te gast ('thank you very much for coming') bij CNN's Larry King.

Droom ik een oud tv-programma over de Golfoorlog? Het lijkt erop.

Uiterlijk zijn de heren amper veranderd, hun gedrag is exact hetzelfde als zeseneenhalf jaar geleden: King, de bereidwillige luisteraar op de rand van onderdanigheid, Aziz de opstandig geworden onschuld die beweert vermoord te worden.

Ik wrijf mijn ogen uit en zie en hoor wel degelijk de realiteit van 14 november 1997. Aziz spreekt ons over het hoofd van King bezorgd toe: als iemand die het beste met ons voorheeft, maar de tijd rijp acht voor een verstandige, zij het laatste, waarschuwing. ,,It's most unfortunate, mr. King'', zucht hij.

Hij had het zo graag ánders gezien, maar wanneer worden de Amerikanen nou eens een beetje redelijk? Zijn kinderen hebben het hem zo vaak gevraagd: wanneer houden die sancties eindelijk op? Hij weet het niet. Eerst moet het maar eens afgelopen zijn met dat partijdige Amerikaanse onderzoek naar verboden Iraakse wapens. Ze hebben - de hand op het hart - helemaal niet zulke wapens, hij daagt ieder onpartijdig gezelschap uit het tegendeel te bewijzen. ,,Ik wil alleen niet dat het Amerikaanse cops zijn die dit beslissen.''

,,Waarom'', vraagt King, ,,zou Amerika partijdig zijn en chemische wapens zien als ze er niet zijn?''

,,Dat is hun beleid'', zegt Aziz droevig. ,,Ik denk dat ze er financieel beter van worden. Wie verkoopt de olie die Irak vroeger verkocht? Saoedie-Arabië!''

King moet even zijn verbazing wegslikken. ,,En wij zouden oorlog willen omdat we Saoedie-Arabië willen laten profiteren?''

Aziz lacht een verbeten grijnslachje. ,,Ach, jullie delen dat geld. Iedereen weet dat.''

Dan is de tijd gekomen voor de uitsmijter-met-pathos, die ik omwille van het effect geheel onvertaald zal laten.

,,Tell me, mr. King'', roept Aziz uit, ,,a whole nation is put in prison! What else should we do? What hope do we have for the future?''

King probeert hem nog wat moed in te praten, maar dát is nou ook weer niet nodig. Aziz schudt zijn gastheer de hand. ,,We are an old nation and we will survive'', zegt hij vastberaden.

King zegt dat hij hem helaas niet mocht koppelen aan zijn volgende gast, Bill Richardson, de Amerikaanse VN-ambassadeur. Jammer. Het had een pittige ontmoeting kunnen worden. Richardson slaat al echte Norman Schwarzkopf-taal uit. ,,Pure propaganda'', zegt hij over Aziz' verhaal, en hij leunt vertrouwelijk over naar King: ,,What you have, Larry...'', zegt hij voor hij zijn opsomming begint van Iraakse gruweldaden.

Soldaten gaan dood - ja, ook de oude - maar diplomaten leven voort, alsof er nooit iets gebeurd is. ,,Betekent oorlog niet dat de diplomatie gefaald heeft?'', had King nog aan Aziz gevraagd. Aziz knikte. King: ,,En waar ging Irak dan in de fout?'' Aziz: ,,Nergens, mr. King, nergens!''

Zullen nu de grote tijden van CNN herleven? Bernie Shaw die ons vanuit Bagdad de eerste luchtaanvallen meldt, Peter Arnett op de koffie bij Saddam Hussein? En Schwarzkopf die zich laat overhalen om als een soort bezadigde Rinus Michels (''Oorlog is voetbal'') vanuit een tot zandbak omgetoverde tv-studio de smadelijke verliezen van de vijand te becommentariëren?

,,Alle opties zijn open'', zegt Bill Richardson, en ik vrees dat we hem in dit geval op zijn woord moeten geloven.

Wat zou dit wel niet voor de Nederlandse media betekenen? Zal Marco Bakker dan toch nog uit het NOS-Journaal en van de voorpagina's verdrongen worden? Het lijkt bijna onvoorstelbaar dat onze pastorale rust op zo'n brute wijze verstoord zal worden.

De hoofdgast van Nova was gisteren niet Bill Clinton, of een van diens afgezanten op aarde, maar Henk van der Meyden die ons omstandig mocht uitleggen dat Marco tegen hem gelogen had. Leugens tegen Henk van der Meyden!

Je kon het in Bagdad horen donderen.