NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur GUUS VAN HOLLAND
PARIJS, 20 OKT. De storm is gaan liggen. Michael Jordan en zijn kermisklanten hebben Europa na een invasie van sport, commercie en feestgedruis verlaten en zijn teruggekeerd naar het land waar zij thuishoren. Heel Parijs weet nu wat basketbal op z'n Amerikaans betekent en hapt naar adem. In de sportarena van Bercy hangt nog de walm van hamburgers en popcorn en de zweetlucht van reusachtige basketballers, half ontblote huppelmeisjes en boosaardige veiligheidsjongens die drie dagen lang de toeschouwers hebben bedwelmd.

Door niets heeft de National Basketball Association zich laten hinderen om Europa ervan te overtuigen dat het basketbal van de Chicago Bulls amusement van het hoogste genot is. Financieel bijgestaan door de populairste hap-en-slik-keten van Amerikaanse signatuur en 's werelds bekendste sportartikelenfirma en organisatorisch ondersteund door de Europese Basketbalfederatie hebben zij de massale adoratie voor 's werelds beste sportman aangewend voor een indringende hersenspoeling. Europa is klaar om overmeesterd te worden, menen de Amerikanen. Basketbal is de sport van de toekomst, proberen zij de wereld wijs te maken.

In Parijs lieten de verkopers van sport- en aanverwante artikelen de 15.000 Jordan-fans geen moment met rust. Zowat alle ingrediënten die het Amerikaanse cultuurimperialisme eigen zijn, kwamen aan bod. Zonder overigens de ernst van de sport te verstoren, werd elke gelegenheid aangegrepen om het publiek bezig te houden. Wanneer de wedstrijd werd stilgelegd voor een van de vele time-outs (onderbrekingen voor tactisch overleg) stormden de Lovabulls (cheerleaders van de Bulls) op het ritme van keiharde rock het veld op, toonden acrobaten de komische kanten van basketbal en gooiden grappige jongens ballen in het publiek. Circus-, kermis- en casinoklanten kwamen ruimschoots aan hun trekken.

Het was vrijdag en zaterdag, toen de Bulls speelden, adembenemend. Mensen raakten buiten zinnen, een paar meisjes vielen zelfs flauw, waar anderen in extase raakten als bij een bijeenkomst van een gebedsgenezer. Want, wie Michael, we love you met dikke letters op een laken schrijft, moet wel behoefte aan warmte hebben.

Michael Jordan is een basketballer van de hoogste categorie, die veel meer kan dan anderen in zijn sport, een sportman van een kaliber dat één keer in de pakweg vijftig jaar voorkomt. In deze wereld is hij verheven tot de orde van bijzondere mensen. In zijn nabijheid vinden verbitterde, verkilde en verarmde mensen momenten van geluk. Wie God wil zien, gaat niet naar een kerk maar naar een stadion. Die gaat op zoek naar Jordan, een alleskunner, die lacht en praat als een mens en zowaar fouten toegeeft, net als een mens.

Momenten van genot en zelfs extase kunnen niet worden ontkend wanneer Jordan zich op het basketbalveld beweegt. Als een roofdier met de tong uit z'n mond gooit hij zich in de strijd. Wie hem voor de voeten loopt, wordt gestraft. Met onnavolgbaar snelle schijnbewegingen zet hij de kwelgeest op het verkeerde been om dan op voor onmogelijk gehouden wijze de bal in de basket te gooien. I gave him some head and shoulders so he lost his shoes, vertelt hij dan later triomfantelijk.

De Chicago Bulls, de NBA en andere basketballers profiteren van zijn talent. Volgend jaar speelt Jordan geen basketbal meer. Alle belanghebbenden zijn zich daarvan bewust. Talenten als Shaquille O'Neal, Grant Hill, Kevin Garnett of de basketbal-idioot Dennis Rodman zullen het gat dat Jordan achter laat voorlopig niet opvullen.

Voor de NBA-mannen is haast geboden om Jordan en basketbal all over the world te promoten. De bekendste sportmerken in de basketbalwereld hebben er belang bij; ze hebben belang bij sterren. Toernooien in Parijs zijn er om sterren te maken. De kwaliteitskloof tussen Europa en de Verenigde Staten moet kleiner worden, riepen alle belanghebbenden dit weekeinde in koor. Kroaten, Fransen, Grieken en Italianen moeten ook in de NBA kunnen spelen. De NBA dient een Worldleague te worden. ,,Ach'', zei Jordan. ,,Vroeger zochten sterren naar sponsors, nu zoeken sponsors naar sterren. En waarom zou ik dat een negatieve ontwikkeling vinden. We worden er allemaal beter van.''

Sport is industrie, sport wordt verpakt in papier met aantrekkelijke kleuren, sport is niet echt meer, maar gekunsteld. In Parijs deed niemand moeite om dat te ontkennen. So what, het volk geniet, is de mening in marketing-kringen. In Le Monde zei voorzitter Mainini van de Franse basketbalfederatie: ,,Voor mij heeft al dit gedoe in Parijs helemaal niets met basketbal te maken. Dit toernooi is alleen bedoeld om geld te verdienen.''

Michael Jordan, een beter reclame-object is er niet. Wanneer media en fans hem met God vergelijken, dan is dat mooi meegenomen. Het is waar, hij heeft er het charisma voor. En iconisering heeft financiële voordelen. Het afgelopen weekeinde werd Jordan na elke wedstrijd op weg naar de kleedkamer omringd door zes veiligheidsmannen, als engelen met een telefoondopje in het oor. God is het gewend. Zaterdag gaf hij een persconferentie. Vraag: ,,Heeft U wel eens van Ronaldo gehoord.'' God: ,,Nee.'' God zou God niet zijn wanneer hij de aanwezigheid van nog een God toegaf. Hij zou ook niet mogen van de NBA.

De Chicago Bulls hebben in Parijs de McDonald's Classic gewonnen. In de finale versloegen de Amerikaanse kampioenen de Europese kampioenen Olympiakos Piraues met 104-78. Michael Jordan speelde 29 van de 48 minuten mee en werd topscorer met 27 punten. Jordan werd gekozen tot beste speler van het toernooi.