NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

JAPKE-D. BOUMA
Achter de schermen van de soapserie Goede Tijden, Slechte Tijden wordt wat afgebuffeld. Acteurs, cameramensen, regisseurs, setdressers, grimeurs en aanverwanten wringen zich in bochten om de strakke dagelijkse productieschema's te halen.

De RVU Educatieve Omroep heeft geprobeerd die hoogspanning in beeld te brengen. Het resultaat is te zien in een tweeluik over werkdruk, waarvan vanavond het eerste deel wordt uitgezonden. Het lijkt een inkoppertje. Een werkplek waar mensen lopend hun koffie drinken op weg naar de volgende scène, waar de slappe lach als tijdverspilling wordt gezien, en waar acteurs hun teksten repeteren tijdens het schminken lijkt de ideale plek om een documentaire over werkdruk te schieten.

Aanvankelijk lijkt dat dan ook te lukken. ,,Het is een grote machine die maar door blijft pompen'', zegt immers ergens iemand in de documentaire. Ook GTST-regisseur Vincent Schuurman doet een nuttige duit in het zakje. ,,Ik loop nu exact een uur achter en ik moet nog vier scènes voor het donker'', zegt hij spijtig tijdens het maken van een buitenopname. Achter zijn rug schemert het al. Helaas blijft het daarbij. De beruchte hoogspanning in de soapfabriek blijft in de overige beelden een beetje uit. In plaats daarvan praat GTST-actrice Angela Schijf uitvoerig over haar personage en laat grimeur Ulli Ulrich zien hoe een zwangere buik geschminkt wordt.

Wat heeft dat met werkdruk te maken. Had de krap bemeten tijd voor de documentaire (twee maal 25 minuten) niet beter besteed kunnen worden?

Bovendien laat de documentaire een aantal hete hangijzers opvallend onaangeroerd. Zo zegt bijvoorbeeld acteur Bartho Braat (47) in de tweede aflevering: ,,Je levert niet de kwaliteit die je zou willen. Dat ligt ook aan de haast waarmee de dialogen geschreven worden. Het is een tekstbrij waar je je doorheen werkt.''

De vraag hoe hij daarmee kan leven wordt niet gesteld. Ook blijft onduidelijk waarom het allemaal zo snel moet bij Goede Tijden. Het is toch, na het acht uur journaal, het best bekeken programma van Nederland? Waarom moet het dan allemaal zo goedkoop? Natuurlijk vermoedt de kijker dat het allemaal zo wordt afgeraffeld omdat volgens de huidige televisiewetten kwaliteit ondergeschikt is aan kosten. Maar het ligt toch voor de hand dat een documentairemaker die werkdruk in beeld probeert te brengen, ook naar oorzaken vraagt. RVU-eindredacteur Henk Baard vindt van niet. ,,Dat doen we in de serie Werken aan werk nooit. We registreren slechts wat er op de werkplek gebeurt. We laten de kijker zelf oordelen.'' Zelf heeft hij tijdens het draaien overigens wel inzicht gekregen in de werkdruk bij GTST. ,,Niemand kan het zich permitteren te klagen'', geeft Baard desgevraagd als toelichting. ,,Iedereen, van cameraman tot acteur, zou nobeler werk willen doen. Maar bij Goede Tijden, Slechte Tijden hebben ze tien maanden per jaar een min of meer vaste baan die publiciteit en schnabbels genereert en die een glamourous uitstraling heeft. Daarom blijven ze. Maar als er zich een andere aanbieding zou voordoen, zouden ze die meteen aangrijpen.''

Als een serie met zoveel kijkers al zo goedkoop gemaakt moet worden, kan je je met recht zorgen gaan maken over de toekomst van de Nederlandse televisie, maar de documentaire legt dit thema evenmin aan de makers voor.

Voelt de GTST-crew zich niet verraden door RTL4 omdat ze gedwongen worden minder kwaliteit te leveren dan ze zelf zouden willen? Voelt men zich achter de schermen niet af en toe schuldig over de geleverde kwaliteit? Wat is überhaupt RTL4's reactie hierop?

Het zijn geen geringe vragen waarmee de kijker achterblijft, zo vlak voor Feyenoord-Kosice.

Werken aan werk, Ned.3, 19.26-19.56u.