NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur HANS KLIPPUS
EINDHOVEN, 15 SEPT. Een beetje knokken hoort er bij als je kampioen wilt worden. Daarom was het wel prettig dat Joegoslavië gisteravond in de finale van het Europees kampioenschap de Nederlandse volleybalploeg eindelijk eens behoorlijke tegenstand bood. Het thuisland schrok er flink van, maar herstelde zich net op tijd en werd voor het eerst in de geschiedenis Europees kampioen (3-1). En de felle strijd die er voor het goud moest worden geleverd, maakte het feest in de uitverkochte zaal in Eindhoven er na afloop alleen maar uitbundiger op.

Voor de finale had Nederland zes keer eenvoudig met 3-0 gewonnen. Het EK leek lange tijd niet meer dan een saai oefentoernooitje voor Nederland. Zelfs het verzwakte Italië moest er zaterdag in de halve finale in drie sets aan geloven. De laatste keer dat Nederland de grote rivaal zo ruim had verslagen was in 1989 geweest tijdens een vriendschappelijk partijtje in Franeker. De begrijpelijke euforie over de ongewone uitslag had zo zijn nadelen, want het bleek een dag later voor de spelers moeilijk om nog een keer hun gebruikelijke niveau te halen.

,,Normaal zijn we klaar als we tegen de Italianen hebben gespeeld'', legde Guido Görtzen, gekozen tot meest waardevolle speler van het EK, uit. ,,Ondanks dat het tegen Italië allemaal niet zo lang duurde, was ik helemaal kapot. En toen moesten we de echte finale nog spelen.''

Nederland trof gisteren bovendien een tegenstander die vol voor zijn kansen ging. De Joegoslaven, die in de poule ook met 3-0 van Italië hadden gewonnen, speelden een alles-of-niets-tactiek. In de voorgaande duels met Nederland waren ze volstrekt kansloos geweest. Dus hadden ze nu voor een ander strijdplan gekozen. Met de sprongservice werd de tegenstander onder druk gezet. Zowel in de eerste als tweede set raakte Nederland meteen flink achterop. De eerste keer kwam het nog goed (15-11), maar in de tweede set lukte de inhaalrace niet. De Nederlandse bondscoach Toon Gerbrands probeerde het zelfs nog met drie wisselspelers, Van der Meulen, tweede spelverdeler Latuhihin en Van Es. Joegoslavië won de set met 15-10 en het stond 1-1.

De derde set werd cruciaal. Heel lang bleef de stand op 8-7 en 8-8 steken. Geen van de partijen kon een doorbraak forceren. De sfeer in het veld was grimmig en er werd door het net heen flink geprovoceerd. Het had, gaven sommige spelers naderhand toe, niet veel gescheeld of de onzekerheid en wanhoop waren er bij het ploeterende Nederland ingeslopen. Een simpele opdracht van Gerbrands tijdens een nota bene door Joegoslavië aangevraagde time-out - bij 10-9 voor de thuisploeg - bleek verhelderend te werken. ,,Ik heb gezegd dat ze moesten gaan schoffelen. Werkvolleybal spelen, meer op emotie. Want met ons normale spel lukte het gewoon niet.''

Daarna was de strijd binnen een paar minuten beslist. Door liefst vier Nederlandse blokpunten ging het van 10-9 naar 14-9. De set eindigde in 15-10 en het verzet van de taaie opponent was gebroken. Via 15-9 werd het 3-1 voor Nederland. Het was mooi, maar vooral vreemd om tijdens de uitbundige prijsuitreiking het oranje op het hoogste podium te zien en het smetteloze wit van Italië daar rechts van, slechts als de nummer drie. Zo laag waren de vaak zo oppermachtige Azzurri sinds 1987 niet meer geëindigd bij het EK.

Het was een vertekend beeld. Bij Italië stopte een aantal belangrijke routiniers en toen in het eerste WK-weekeinde ook nog de twee passers geblesseerd raakten, was dat funest. Als bij Nederland hetzelfde zou zijn gebeurd met de spelers op die posities had de ploeg zeker ook de Europese titel niet gewonnen. Maar de opvang van service was juist goed verzorgd bij de ploeg van Gerbrands. Guido Görtzen, die de oude positie van Zwerver heeft overgenomen, toonde zich een Limburgse rots in de branding en debutant Reinder Nummerdor was op een weifelende start na een openbaring op het internationale strijdtoneel.

Uitgerekend tegen Italië speelde hij zijn beste wedstrijd en werd tot beste passer van het toernooi uitgeroepen. ,,Ik wist niet eens dat daar een prijs voor was'', zei Nummerdor. Hij was de kleinste speler uit de Nederlandse basisploeg, maar had in het laatste weekeinde opvallend veel succes met zijn blokkering. Ook de andere nieuweling in de basis, Richard Schuil, deed het uitstekend. Vooral tegen Italië, zaterdag, was de libero niet te stoppen. ,,We missen er nu nog één'', riep Bas van de Goor tijdens het feestgewoel. Hij doelde op de wereldtitel, de enige hoofdprijs die Nederland nog niet heeft gewonnen. Het WK wordt volgend jaar in Japan gespeeld. Daar zal de olympisch- en Europees kampioen zeker op volle oorlogssterkte moeten zijn om het getergde Italië voor de derde achtereenvolgende keer achter zich te houden.

Het lijkt er ook op dat de ploeg in tact blijft. Vooral het aanblijven van spelverdeler Peter Blangé is belangrijk. De veteraan, die weer terugkeert in de Italiaanse competitie, speelde in Eindhoven uitermate gedreven. Hij zei nu ook de wereldtitel nog te willen winnen. Gerbrands: ,,Ik heb met Peter afgesproken dat ik hem straks in Italië opzoek. Dan betaal ik de pasta en gaan we eens over de toekomst praten.''

De Italiaanse topclub Sisley Treviso heeft zijn zinnen gezet op de Nederlandse debutant Reinder Nummerdor. 'Afgevaardigde' Ron Zwerver stelde zijn opvolger bij Nederland na de EK-finale in Eindhoven over de interesse van zijn werkgever op de hoogte. Nummerdor, de enige basisspeler die niet in het buitenland speelt, gaat waarschijnlijk niet in op het aantrekkelijke aanbod. ,,Ik weet niet of ik er al klaar voor ben'', zei hij gisteren. ,,Het is een harde wereld in Italië en ik moet er niet te vroeg naartoe gaan.'' De pas 21-jarige Nummerdor wil het liefste nog een jaar bij landskampioen Dynamo in Apeldoorn volleyballen.