NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

FRITS ABRAHAMS
Emoties en relaties op de cover zijn goed voor de verkoop van het progressieve vrouwenblad Opzij, politiek scoort daarentegen bij dit blad laag, evenals mannen (Piet Vroon!) en zwarte (!) vrouwen. Twintig jaar geleden luidde het advies van Hanny van der Horst, de toenmalige hoofdredactrice van Margriet: ,,Zet nooit oude mensen en zwarte vrouwen op de cover.'' Zaterdagavond zei ze in de tv-studio: ,,Ik ben verbaasd dat Cisca Dresselhuys van Opzij nog steeds dezelfde ervaringen heeft.''

Een van de interessantere bevindingen tijdens een rondetafelgesprek in VARA's Bloed, zweet en tranen, een serie talkshows rond één thema op zaterdagavond met Inge Diepman. Te gast waren, behalve de twee voornoemde dames, de hoofdredacteuren Jort Kelder van Quote) en Hans Verstraaten van Nieuwe Revu.

Wat vooral opviel, was de hoge frequentie waarmee de hoofdredacteuren hun statements begonnen met: ,,Uit onderzoek blijkt dat...'' Ze laten hun lezerspubliek kennelijk voortdurend aan alle kanten analyseren en doormeten. Het klonk nogal defensief en angstig. Waarom niet méér vertrouwd op de intuïtie en creativiteit uit de beginperiode, toen deze bladen zonder lezersonderzoek een succes werden? Het ging in dit gesprek überhaupt te veel over de commerciële kant van het bladenmaken en te weinig over de journalistiek-inhoudelijke aspecten. ,,Een blad is entertainment'', zei Kelder. Waarom niet - maar is dat alles? Verstraaten wilde vooral geen boodschap uitdragen - ik vermoed dat ook niemand hem en zijn blad daarvan wilde verdenken - maar wat wil hij dan wél? Het bleef onduidelijk.

Dat er, los van het coverbeleid, vooral op het gebied van de vrouwenemancipatie de afgelopen dertig jaar het een en ander gebeurd is, bleek uit een vermakelijk tv-fragment uit 1964. Een jonge huisvrouw klaagde over het gebrek aan relevante stukken voor vrouwen in de vrouwenbladen. Daarop zei de journaliste Eefje Smit op licht bestraffende toon: ,,Vrouwenbladen zijn er niet voor de grote zaken.''

Dat waren nog eens tijden.

Zijn de heteroseksuele dames de laatste decennia met verve uit de kast gekropen, hun homoseksuele seksegenoten lijken nog door grote aarzelingen bevangen. Jeroen Pauw, RTL's presentator die er altijd bij zit alsof het hem au fond allemaal geen donder interesseert (maar er moet nu eenmaal brood op de plank), praatte er in De kwestie over met Rémi van der Elzen, als lesbische presentatrice bij de KRO niet bepaald Simonis' hoop in bange dagen.

Waarom zijn er zo weinig vrouwen die openlijk hun homoseksualiteit durven belijden, wilde Pauw weten. ,,Geen idee'', zei Van der Elzen, ook al wist ze zeker dat er ook bij de EO lesbische dames werken. (Ik zou het een pikantere onthulling vinden als de geruchten blijken te kloppen dat ook Henk Binnendijk eigenlijk lesbisch is.) Van der Elzen noemde Pia Beck en Mathilde Santing als goede voorbeelden, maar daarmee had je het wel zo'n beetje gehad.

Ze vond dat je als publieke figuur voor je seksuele geaardheid moet uitkomen. ,,Het is goed voor de beeldvorming. Gerard Joling zei me eens: als ik ervoor uitkom, verlies ik mijn markt. Vreselijk!'' Misschien is Rémi van der Elzen tot de ontdekking gekomen dat 'coming out' juist goed is voor je marktwaarde - tv-persoonlijkheden is zelden iets menselijks vreemd.

Het toeval wilde dat tegelijkertijd bij de VPRO The celluloid closet te zien was, een film over verzwegen homosekualiteit in Amerikaanse speelfilms. Scenarioschrijver Gore Vidal vertelde niet zonder leedvermaak hoe Charlton Heston als Ben Hur, zonder het te weten, een liefdesscène stond te spelen met Stephen Boyd (Masala). Boyd wist van Vidals bijbedoelingen met de tekst, Heston niet.

Bij de VPRO sloot Michaël Zeeman zijn serie gesprekken met in totaal acht Europese schrijvers af. Het waren vaak boeiende ontmoetingen waarmee Zeeman zich revancheerde voor de bloedeloze interviews die hij in het begin van zijn VPRO-carrière maakte. Mij troffen vooral de gesprekken met Maxim Biller, Alain de Botton en Esther Freud - ze nodigden dringend uit tot kennisneming van hun werk, en daar gaat het tenslotte toch om.