NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

DE FRANS-DUITSE ontmoeting in de provinciestad Poitiers heeft geen oplossing gebracht. Het ongemakkelijke gezelschap van kanselier Kohl en zijn minister van Financiën Waigel en van president Chirac en premier Jospin is er niet in geslaagd om overeenstemming te bereiken over aanpassingen van het stabiliteitspact. De beide Duitsers zijn verzwakt door het gesneuvelde plan om de goudreserves van de Bundesbank in te zetten voor het financieringstekort, aan Franse kant is Chirac de politieke verliezer en is Jospin de onverwachte winnaar van de 'tussentijdse' Franse parlementsverkiezingen.

Het stabilliteitspact is bedoeld om begrotingsdiscipline te garanderen na de invoering van de euro. Het staat haaks op de verkiezingsbelofte van de Franse socialisten om met een soepel begrotingsbeleid de nationale werkloosheid te bestrijden.

Deze week kondigde de nieuwe Franse regering van socialisten, groenen en communisten aan het stabiliteitspact te willen herzien. Maar als zou worden toegestaan om extra geld uit te geven voor de bestrijding van de werkloosheid, zou er van de beoogde werking van het pact geen spaan meer overblijven. De Duitsers hebben dat in Poitiers aan hun Franse gesprekspartners duidelijk gemaakt. Duitsland wil het pact niet openbreken en is hooguit bereid tot een uitgebreider hoofdstuk over werkgelegenheid in de tekst van het verdrag van Amsterdam.

De Fransen moeten het hoog spelen. Nadat Jospin en zijn politieke vrienden, enigzins tot hun eigen verrassing, de vervroegde verkiezingen wonnen, konden ze onmogelijk twee weken later hun verkiezingsbeloften over versoepeling van de Economische en Monetaire Unie negeren. Ze moesten dus wel ophef maken, al was het alleen maar wegens hun geloofwaardigheid.

ACHTER DE RUZIEover het stabiliteitspact gaat ook een diepgaand meningsverschil schuil. Zich baserend op artikel 103 van het Verdrag van Maastricht koestert Frankrijk zijn wensen van een 'gouvernement économique', ofwel een Europees gecoördineerd stimuleringsbeleid en politieke sturing van het wisselkoersbeleid van de komende Europese centrale bank. Daar willen de Duitsers absoluut niet aan omdat ze vrezen dat zij hiervoor financieel moeten opdraaien en dat dit de hardheid van de toekomstige euro zal aantasten. Alles draait om de vraag of de euro een voortzetting wordt van de traditie van de D-mark of van de oude traditie van de Franse franc, voordat Frankrijk koos voor de franc fort.

In Poitiers heeft geen van beide partijen toegegeven. Frankrijk en Duitsland trekken nu verdeeld naar Amsterdam. En ook al zou daar wel een diplomatieke formulering worden gevonden om de standpunten te overbruggen, daarmee is het fundamentele meningsverschil over wat financiële en economische politiek vermag, niet uit de wereld geholpen.