NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

DOOR FRITS ABRAHAMS
'Wim, bedankt voor al die mooie parlementaire jaren.''

Zou Ferry Mingelen het uit zijn mond krijgen, tezijnertijd bij het afscheid van Wim Kok als premier? Ik kan het me niet voorstellen. Maar in de sportjournalistiek - met name bij radio en tv - zijn dit soort onderonsjes tegenwoordig usance. Tom Egberts, een beetje schor gisteravond tegen Van Gaal: ,,Het waren mooie Champions League-wedstrijden met Ajax, Louis. Bedankt!''

Van Gaal knikte genadiglijk. Toch geen beroerde jongen, die Tom, dacht hij. Je moet zo'n jongen af en toe even zijn plaats wijzen - daarna heb je geen kind meer aan hem.

,,Wat is de belangrijkste reden van het verval?'' had Egberts gewaagd te vragen. Van Gaal keek hem aan alsof zijn moeder beledigd werd. ,,Geen verval'', gromde hij, ,,vandaag waren niet alle spelers in topvorm.''

Einde onderwerp.

De enige die zijn kritische verstand bij elkaar hield, was Johan Cruijff. ,,Ajax is afgeslacht door een zeer slecht Juventus.'' Hij had te weinig bezieling gezien en te veel matheid. ,,Zelfs na 2-1 had je die wedstrijd nog kunnen winnen.''

Wat bij de huidige tv-sportverslaggeving in Nederland vooral opvalt, is het eigenaardige feit dat de voorbeschouwingen veel meer tijd krijgen dan de nabeschouwingen. Hele uren gaan heen aan nietszeggende voorgesprekjes en loze beelden van arriverende en trainende spelers. Maar na de wedstrijd luidt het parool: zo snel mogelijk wegwezen. Een gesprekje met een expert, enkele spelers, de trainer (nooit die van de tegenpartij), en het is weer voorbij.

Gisteren kregen we tevoren een filmportretje voorgeschoteld van Dani. Maar Dani kwam er niet in bij Van Gaal, hij liet liever de zoveelste middenvelder invallen. Egberts stelde er geen enkele vraag over, hoewel hij dat toch aan zijn filmportretje verplicht was.

''Een tijdperk werd afgesloten'', zoals Kees Jansma het uitdrukte. Het grote Ajax van de jaren negentig is niet meer. Hoe kon die omwenteling - het woord 'verval' durf ik uiteraard niet te gebruiken - zich zó snel voltrekken?

Daarover zou ik, na afloop van het voorspelbare debacle tegen Juventus, in de Hilversumse studio graag een panel met kenners hebben gehoord. Mensen als Willem van Hanegem, Rinus Israel, Sjaak Swart, Jan Mulder, Bennie Muller (die daar gisteren in deze krant al opmerkelijke dingen over zei, bijvoorbeeld dat dit Ajax altijd te veel een collectief is geweest en geen grote individuele uitblinkers heeft gekend.)

Was er voor de sporthaters onder ons gisteravond nog iets dat de moeite waard is? Jazeker, de tijd is voorbij dat zij op zulke avonden moedeloos een kaartje moeten leggen. Een portret van De Miranda, de laatste aflevering uit de interessante serie Close-up: jonge mensen, en de VPRO die op zoek ging naar het Berlijn van de volgende eeuw - geen slechte oogst voor een doordeweekse avond.

Zelf koos ik nog voor Kind als getuige, een RVU-documentaire van Alexander van der Meer over de methoden waarmee de politie jonge slachtoffers van zedendelicten ondervraagt. Daar zaten even unieke als leerzame beelden in van een Eindhovense rechercheur, die een 5-jarig meisje aan de praat probeert te krijgen over haar ervaringen.

Hoe doe je dat in vredesnaam? Hij had geleerd eerst naar leuke ervaringen te vragen, en dan - bijna ongemerkt - over te stappen naar de rottigheid: ,,Vind je het goed dat ik daar wat meer over vraag?''

Prof. Wagenaar merkte op dat kinderen geen onbetrouwbare getuigen hoeven te zijn. ,,Ze zijn alleen vatbaar voor suggestie als je de verkeerde methoden gebruikt. En na hun tiende jaar is er wat betreft suggestibiliteit sowieso geen verschil meer met volwassenen.''

Hoe moeilijk dit werk is, bleek uit de afloop. De rechercheur bleef met lege handen achter. Het verhaal van het meisje was te vaag, geen rechter zou er iets mee kunnen doen.