NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

Door FRITS ABRAHAMS
Wie gisteravond gehoopt had nog in de uitzending de arrestatie te kunnen zien van Veronica's nieuwe presentator Heer Olivier, kwam teleurgesteld uit. We zagen hem, goed gebruind en goed geluimd, temidden van het poenplebs van Key Largo zijn programma aan elkaar praten, en daarmee moesten we het doen.

Dat begrijp ik nou niet van Veronica. Heeft men eindelijk een spraakmakende presentator, doet men er niets mee. Het was voor mij als kijker een tantaluskwelling: het besef dat je naar een saai misdaadprogramma kijkt, terwijl de maker ervan inmiddels met schoenen zonder veters en een broek zonder bretellen in een Münchense cel op zijn vervolging zit te wachten.

Veronica wilde toch inside-verslaggeving?

In de Volkskrant lees ik dat Veronica nu zelfs met Olivier wil praten 'over de rest van de uitzendingen'. Dit voor het geval zou blijken 'dat bepaalde activiteiten van Olivier het daglicht niet kunnen verdragen'. Dit grenst aan verraad. Je huurt een schurk in voor een programma over schurken en je bezwijkt voor de maatschappelijke tegendruk, zodra blijkt dat die schurk zo principieel is geweest om schurk te blijven. Ik hoor Heer Olivier in zijn Duitse cel knarsetanden van zoveel hypocrisie.

Bij Zembla kwam een heel ander type oplichter in beeld: de profiteurs van sommige hulpverleningsinstanties die zich in hun barre oorden verrijken aan de misère van anderen. Wonen in luxe-bungalows, vertoeven aan het zwembad, rijden in patserige auto's. Eén hulpverlener bleek 10.000 gulden per maand te verdienen plus 3.000 gulden aan onkosten. Een minister van Rwanda vertelde dat vaak maar vijf procent van de donaties bij het noodlijdende land in kwestie terechtkomt. Ze schatte het gemiddeld op niet meer dan twintig procent. ,,We zien deze hulpverleners als aasgieren'', zei ze.

Waar bleef het oog verder nog aan haken? Aan de CDA'ers Lansink en Mateman natuurlijk. We konden hen in Den Haag Vandaag zien vechten voor hun politieke leven. Het had iets zieligs. Lansink beklemtoonde dat het niet om zijn eigen positie ging, stel je voor, nee, hij kwam vooral op voor de mensen die nog niet zo lang in de Tweede Kamer-fractie zaten en er óók uit moesten. En hij was van plan zijn jubileumfeest vanwege zijn 20-jarig Kamerlidmaatschap tóch te laten doorgaan. ,,En hoe lang zit u er nu al?'' vroeg Wouke van Scherrenburg aan Mateman. ,,Zeventien jaar? Wordt het dan niet tijd om iets anders te gaan doen?'' Het interessante van Matemans reactie was dat hij meteen begon te dreigen. ,,Na de verkiezingen zal de positie van voorzitter Helgers ook beoordeeld moeten worden, niet alleen de mijne.''

Schattig blijft ook altijd - we zullen ze nog missen - Kamerlid René van der Linden. Limburg had hem weer gevraagd beschikbaar te zijn! 'En met klém'! We kregen meteen een visioen van het Limburgse achterland: al bijna in rouw gedompeld, de kerken weer als vanouds afgeladen vol voor het aanroepen van Onze Lieve Heer, die als enige het noodlot voor 'onze René' nog kan afwenden.

De overgang is op het blasfemische af, toegegeven, maar mag ik nog even de aandacht vragen voor Clarence Seedorf? Hij vormt met zijn eigengereidheid nu eenmaal een van de grootste problemen van Nederland. Moet hij nu wél of niet in het Nederlands elftal? En moet Ronald de Boer dan voor hem wijken?

Jan Mulder sneed in Barend & Van Dorp de kwestie aan met hoofdgast Ruud Gullit. Gullit toonde opvallend veel begrip voor Seedorf. ,,Je moet hem juist stimuleren, niet afremmen. Als je hem de vrijheid geeft, kan hij zichzelf indammen. Je moet hem geven waar hij denkt dat hij goed in is.''

Seedorf dus in plaats van De Boer? Nee, dáárover wilde Gullit geen uitspraak doen. Dat is iets heel Nederlands: geen uitspraak willen doen. De Hoop Scheffer formuleerde het aldus: ,,Ik wil geen geprofileerde bijdrage leveren aan de discussie.'' Hij was dus rázend.