NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

Door FRITS ABRAHAMS
Het is niet dat ik mijn verantwoordelijkheid wil ontvluchten, maar vanmorgen had ik opeens de sterke behoefte deze recensie uit te besteden. De deadline naakte, de eindredactie zette zich ongeduldig schrap, en ik voelde dat ik vandaag niet in de wedstrijd zat. Wilde mijn chef het niet voor één keer overnemen? Helaas, die was opeens onvindbaar. Gelukkig hoorde ik toen een stem achter mij: de jongste stagiaire. ,,Ik doe het wel, ik heb gisteravond óók gekeken.'' Gedwee liet ik mij van mijn stuk brengen, en wat u hierna te lezen krijgt is dan ook de vrucht van een ambitieuze invaller, die alleen om formele redenen achter mijn naam schuilgaat.

Een zeldzaam, maar onbedwingbaar gevoel diende zich gisteravond aan: brandende nieuwsgierigheid naar het voetbalcommentaar van Johan Cruijff. We hadden een ongelofelijk voetbalwedstrijdje achter de rug, zeg maar rustig de stomste nederlaag van het Nederlands elftal sinds de verloren WK-finale tegen West-Duitsland. Cruijff begon diplomatiek. ,,Ik kon me moeilijk inleven in de problematiek van deze situatie.'' Hij doelde uiteraard op het onvergetelijke strafschopincident. Vier miljoen Nederlandse voetbalgekken hadden in afgrijzen naar hun hoofd gegrepen toen Clarence Seedorf zijn aanloop nam. Het galmde door heel Nederland: ,,Niet hij!'' De enige die roerloos op zijn plaats bleef zitten, was coach Guus Hiddink. We kennen deze act van hem sinds de vernietigende nederlaag tegen het Engelse elftal: iedereen in paniek, maar Hiddink speelt kalmte op een onnavolgbare Humphrey Bogart-achtige wijze.

Cruijff had veel meegemaakt, zei hij hoofdschuddend, maar dit - nee, dit kon hij zich niet herinneren. ,,Iemand van dertig die hem niet wil nemen, en iemand van twintig die gewoon zegt: ik neem 'm vandaag. Het is allemaal een kwestie van discipline. Hoe kan het dat iemand niet eens aan de aanvoerder vraagt: ik neem 'm? Dit kan niet. Het is vrij simpel.''

Een nieuwe Nederlandse voetbalrel was geboren, en we zullen 'm uitmelken tot de laatste druppel. Naar goed nationaal gebruik gaan de betrokkenen elkaar eerst de zwarte piet toespelen. Voor rechter-commissaris Kees Jansma verschenen gisteren al de eerste getuigen. Hiddink bedong eerst nog uitstel, want - zei hij later - hij had een kopje in de kleedkamer laten vallen. Hij had er nog 'alleen licht' over gepraat met de jongens, maar hij wilde wel kwijt dat hij de gang van zaken afkeurde.

Toen kregen we een volmaakt ontspannen Seedorf - net heerlijk gedoucht - in beeld. Nee, hij begreep er ook niets van. Hij had even met Patrick overlegd 'wie 'm zou nemen', en hij had nu eenmaal een groot verantwoordelijkheidsgevoel - dus wat lette hem? En van afspraken had hij nog nooit gehoord.

Nog later op de avond verscheen de man in het getuigenbankje met wie het allemaal was begonnen: strafschopspecialist Wim Jonk. ,,Ik voelde me niet lekker'', zei hij, ,,en ik zei tegen Frank: neem jij 'm maar.'' Jonk bevestigde dat er afspraken waren gemaakt, maar dat alleen enkele spelers daarvan op de hoogte waren.

Een kleine week is zo'n spelersgroep samen. Strandwandelingen, oeverloze kaartmiddagen, tweederangs speelfilms (alleen Seedorf wil Tarantino zien). Elk onderwerp dat over voetbal gaat, wordt in zo'n periode doodgepraat, behalve kennelijk dat ene: 'wie neemt 'm'?

Guus Hiddink wordt heel liefdevol gekieteld door de vaderlandse sportpers. Harry Vermeegen komt hem na elke mislukte interland een prima fles wijn brengen. Laatst zag ik op tv een journalist Hiddink een warme kus geven: precies onder zijn linker oorlel. Ook Kees Jansma bleef gisteravond erg vriendelijk. Daarom moet nu ik, als stagiaire nota bene, de stoute schoenen aantrekken en het volgende voorstel lanceren: draai de rollen om, maak Cruijff bondscoach en Hiddink sportcommentator, voordat het te laat is.