K U N S T
|
NIEUWSSELECTIE
|
De Sterren
Brad Pitt
Door HANS BEEREKAMP 'Sex on legs' is nog een van de mildste termen die de fans van Brad Pitt op Internet voor hun idool reserveren. Er wordt jaloers gescholden op zijn verloofde Gwyneth Paltrow, gespeculeerd over de omvang van Brads penis en een onwaarschijnlijke geheime relatie met Tom Cruise. Tussen de advertenties voor een patent wondermiddel tegen stress bij vrouwen, vindt men er ook betrekkelijk snel de Internet-site waar de door een paparazzo geschoten frontale naaktfoto's van de ster aangetroffen kunnen worden (http://www.eden.com/ phryday/EJD/bp.html): daar wordt het ongelijk bewezen van over Pitts geschapenheid schamperende dames. De relatief geringe aandacht van de bewonderaarsters voor zijn acteerprestaties versterkt de indruk dat William Bradley Pitt (Shawnee, Oklahoma, 18 december 1963) de meest evidente mannelijke pendant is van het domme blondje onder de eigentijdse sterren. In zijn allereerste hoofdrol, na het verwerven van enige faam door het poseren voor een spijkerbroekenreclame, speelt Pitt een surrealistisch tieneridool in spe. 'Johnny Suede' adoreert Ricky Nelson, koestert een enorme, recht vooruit wijzende vetkuif en steekt regelmatig zijn hand in een witte onderbroek vol gaten om zich te krabben. De regisseur van Johnny Suede, Tom DiCillo, zou drie jaar later een speelfilm maken over de opnamen van een low-budgetfilm, Living in Oblivion (1995). De hoofdrolspeler in die film in de film Chad Palomino (James Le Gros) is een ijdele ster in wording, die de opnamen frustreert door eigen interpretaties van de rol. Hij wordt beschreven als de nieuwe lieveling van Hollywood door rollen als 'de verkrachter op wie Michelle Pfeiffer verliefd wordt' en 'de seriemoordenaar die intrekt bij Winona Ryder'. Substitueer die namen door respectievelijk Geena Davis (in Thelma and Louise) en Juliette Lewis (in Kalifornia), beiden volgens Internet meer dan alleen tegenspeelsters van Brad Pitt, en het wordt duidelijk naar wie Chad Palomino gemodelleerd werd. Er zijn ook liefhebbers van Pitt (hij kreeg zijn eerste Oscarnominatie voor de bijrol van een geleerde in Terry Gilliams' Twelve Monkeys, 1995), die hem vergelijken met een jonge Robert Redford of zelfs James Dean. Inderdaad vertoont Pitt in A River Runs Through It (Redford, 1992) enige oppervlakkige fysieke gelijkenis met de regisseur in vroeger dagen en de casting van Pitt in Legends of the Fall (Edward Zwick, 1995) knipoogt vagelijk naar Deans rol in Giant. De gekweldheid van Pitts gemoed lijkt echter zelden, zoals bij Dean, van binnenuit te komen. Moet hij een morbide slechterik spelen, dan verbergt Pitt vaak zijn Redfordiaanse cherubijnengezicht achter een borstelige baard (Kalifornia, The Devil's Own). Misschien getuigt Pitt wel juist van slimheid door de consequente exploitatie van zichzelf als seksobject. Zijn prototypische rol, als de smoezelige en fel begeerde lifter in Thelma and Louise (1991), maakt in elk geval duidelijk dat hij de ideale prooi is voor moderne vrouwen, die niet per se tegen een man op hoeven te zien.
|
NRC Webpagina's
2 APRIL 1997
|
Bovenkant pagina |