NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In 50 theaters.

De moraalridder en de machiavellist

Door PIETER STEINZ
The Devil's Own is een film die afkomstig lijkt uit een doe-het-zelfdoos voor thrillerregisseurs. Bijna al het basismateriaal zit erin. Er is een nietsontziende hoofdpersoon, die sympathiek blijft ondanks zijn kwade bedoelingen en in conflict raakt met de man die zijn beste vriend is geworden.

Er is een politieke dimensie: de Noordierse vrijheidsstrijd, maar ook een psychologische: een vader-zoonrelatie. Er is keurig opgebouwde spanning en goed gedoseerd geweld; en natuurlijk hoef je niet langer dan een half uur te wachten op de love interest.

Als debuutfilm van een onbekende regisseur zou The Devil's Own misschien nog opvallen. Het bloedige verhaal van een IRA-man die anti-helicopterraketten gaat kopen in de Verenigde Staten en problemen krijgt met de eerzame Iers-Amerikaanse politieman bij wie hij anoniem onderduikt, is bij vlagen onderhoudend en heeft vooral door het camerawerk (van de van Manhattan en The Godfather bekende Gordon Willis) enige allure. Maar The Devil's Own is de zestiende film van Alan J. Pakula, de maker van originele films als Klute (1971), All the President's Men (1976), Sophie's Choice (1982) en Presumed Innocent (1990), en van hem zou je meer dan zomaar een adequate thriller verwachten. Zeker als Harrison Ford er de hoofdrol in speelt.

Ford doet zijn best als de politie-agent die eigenlijk too good to be true is, en zelfs de vaak wat nondescript acterende Brad Pitt valt geen gebrek aan inzet te verwijten. Maar beide acteurs, die naar verluidt tijdens de opnames ook in werkelijkheid een (rivaliteits)conflict uitvochten, moeten opboksen tegen een scenario dat van dik hout planken zaagt en een regie die zich niet kenmerkt door subtiliteit. Meer dan eens krijg je het idee dat een scène met een paar simpele ingrepen aan vaart en vooral belang had kunnen winnen.

De politieke thriller gold ooit als Pakula's specialiteit; maar dat was lang geleden. In The Devil's Own worden de politieke en morele implicaties van de burgeroorlog in Noord-Ierland - en de Amerikaanse betrokkenheid daarbij - ondergeschikt gemaakt aan de verhouding tussen de moraalridder en de jonge machiavellist. Als dat een intelligent psychologisch drama had opgeleverd, zou niemand hebben geklaagd. Nu zullen hoogstens de fans van Ford en Pitt tevreden zijn.