NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In Amsterdam, Den Haag, Enschede, Groningen, Nijmegen, Rotterdam, Utrecht.

Adoptiekind verzoekt de goden

Door PIETER STEINZ
In de laatste film van Woody Allen, Mighty Aphrodite, gaat een man op zoek naar de biologische moeder van zijn geadopteerde zoontje (om uiteindelijk te stuiten op een oliedomme pornoactrice). In David O. Russells relatiekomedie Flirting with Disaster worden de goden op een vergelijkbare manier verzocht: de hoofdpersoon, zelf een adoptiekind, wil weten wie zijn biologische ouders zijn. Anders, zo spiegelt Mel Coplin (Ben Stiller) zijn pasbevallen vrouw (Patricia Arquette) voor, kan hij nooit een volmaakte vader voor zijn eigen zoon zijn.

Natuurlijk staan ook deze Oedipus van de jaren negentig enkele onaangename verrassingen te wachten. Eerst wordt hij door zijn contactpersoon bij het adoptiebureau naar het verkeerde adres geleid; de fout wordt pas ontdekt wanneer zijn 'moeder' hem al uitgebreid kennis heeft laten maken met haar halve familie (,,je lijkt sprekend op je oom Frank''). Vervolgens wordt hij onaangenaam geconfronteerd met een verlopen en agressieve motorrijder, die tot Mels opluchting aannemelijk maakt dat hij onmogelijk zijn vader kan zijn. En als Mel dan eindelijk zijn ouders vindt, blijken ze rare relieken uit de jaren zestig, met in hun kelder een LSD-laboratorium.

Gebrek aan vaart en intrige kun je Flirting with Disaster niet verwijten. Mels odyssee voert van New York naar Californië en van Michigan naar New Mexico, terwijl het gezelschap waarmee hij reist steeds maar aangroeit. Behalve zijn vrouw, zijn zoontje en de zenuwachtige oversekste adoptieconsulente (meegekomen om het blijde weerzien op video vast te leggen) voegen zich bij de posse ook nog twee bevriende agenten. Het hoeft niet te verbazen dat de echtelijke en buitenechtelijke relaties gaandeweg behoorlijk op de proef worden gesteld.

Hoe veelbelovend de synopsis van Flirting with Disaster ook lijkt, regisseur David O. Russell is er niet in geslaagd om er een werkelijk hilarische film van te maken. Te vaak kiest hij voor de overdrijving als stijlmiddel; te vaak helpt hij goede grappen en komische situaties om zeep door een slechte timing. En met uitzondering van Alan Alda en Lily Tomlin (die duidelijk plezier hebben in hun rol als hippies-op-leeftijd) heeft hij zijn acteurs niet tot grootse komische prestaties weten aan te zetten. Vervelend is Flirting with Disaster niet, maar je vraagt je na afloop wel af of er niet veel meer in had gezeten.